ေႀသာ္... သႀကၤန္ သႀကၤန္

ေလေတြၿငိမ္ေနသည္။ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း႐ွိ ပိေတာက္ပင္အိုႀကီးပင္ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္။ ပိေတာက္ပန္းေတြလည္း တည္ၿငိမ္လြန္းလွသည္။ပတ္၀န္းက်င္႐ွိ အရာရာအားလံုးကပင္ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးစြာ ႐ွိေနၾကေလသည္။ အရာရာအားလံုး တည္ၿငိမ္ေနသေလာက္ ေက်ာင္း၀င္း အတြင္း႐ွိ စႀကၤန္လမ္းတြင္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနေသာ ဆရာေလး ဥာဏစာရီ တစ္ဦးတြင္မူ အျပင္ပန္း တည္ၿငိမ္ေနသေယာင္ စိတ္အလ်ဥ္တြင္ ကား အေ၀းမွ ခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားေနရေသာ တူးပို႔သံႏွင့္အတူ စိတ္အစဥ္မွာ ဖမ္းဆုပ္ရ ခက္ခဲေနဟန္႐ွိေလသည္။

စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနရင္း ဆရာေလး ေျခလွမ္းမ်ား တုံ႔ခနဲ ရပ္တန္႔သြားေလသည္။ သူ၏ စိတ္အစဥ္အား က်န္ခဲ့ေသာ အရင္ႏွစ္ သႀကၤန္ဆီ သို႔ လြတ္လိုက္ၿပီထင့္။ .........................

ေကာင္မေလး ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ေ႐ွ႕တြင္ ျပင္ၿပီးသား အလွအား ၾကည့္မ၀ႏိုင္သေယာင္ ဘယ္ညာ၊ေ႐ွ႕ေနာက္၊ အေပၚေအာက္ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကည့္ေနသည္။ ၿပံဳး၍ၾကည့္လိုက္၊ မဲ့၍ၾကည့္လိုက္ ခဏခဏၾကည့္ေနသည္။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါသည္။ ေကာင္မေလး ဒီႏွစ္ ဆယ္တန္း ေျဖၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို လွလာသည္။ ယခုပင္ ၾကည့္ပါဦး ၀တ္ထားေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ကြာတား၊ တီ႐ွပ္အ၀ါ လက္တိုႏွင့္ မတိုမ႐ွည္ ဆံပင္အား က်စ္ဆံၿမီး ႏွစ္ဖက္ခြ က်စ္၍ ႏုငယ္ေသာ အလွႏွင့္ ၀င္းဖန္႔ဖန္႔ အသားအေရတို႔မွာ ပြင့္ခါနီးပန္း အဖူးအငံု ဘ၀ကို စြန္႔လြတ္ေတာ့မည့္ ပန္းအလွႏွယ္ ႐ွိေနေတာ့သည္။

ေနာက္ဆံုးအၾကည့္ကို မွန္ထက္ဆီသို႔ ပို႔လိုက္ရင္း ေရဖလားေလးကို လက္မွ ကိုင္ကာ အိမ္ေအာက္ဆီသို႔ အေျပးတစ္ပိုင္း ဆင္းလာ ေတာ့သည္။ တိုက္ေအာက္႐ွိ ေရကစား မ႑ပ္အေသးစား၌ တူးပို႔တူးပို႔ သီခ်င္းသံကပင္ သူမ၏ ဟန္ပန္အား ပို၍ျမဴးႂကြ ေစေလေတာ့ သည္။

ေကာင္မေလး သူ႔အုပ္စုႏွင့္ ေရကစားရန္ အကိုမ်ားမွ ေဆာက္လုပ္ေပးထားေသာ အုန္းလက္ ေရကစားမ႑ပ္ေသးေသးေလးတြင္ သူ႔အေပါင္းအေဖၚ လူႀကီးမဟုတ္၊ ကေလးမဟုတ္ေသာ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ ေမ်ာက္မူးလဲ အ႐ြယ္ ခ်ာတိတ္မ်ားပင္ စံုလင္စြာ ေရကစားရန္ ေရာက္႐ွိေနၾကေလၿပီ။

.ဟာ.......... ပက္ၾကေလ၊ ေလာင္းပါေတာ့လား၊ ဟိုမွာလည္း လာေနၿပီ မလြတ္ေစနဲ႔ေဟ့.... အုပ္စုကို သူကိုယ္တိုင္ေအာ္ သူကိုယ္တိုင္ ေရဖလားႏွင့္ ေျပးေျပးေလာင္းေနေတာ့သည္။ ဟာ..... ေဟ့ေကာင္ေတြ ျမန္ျမန္ပက္ၾကေဟ့........ ခြက္စုက္ေလးနဲ႔ ေရပက္တယ္ စိတ္မ ဆိုးပါနဲ႔ ဦးဦးရယ္...... ေဟေဟး...... ကေလးဗိုလ္ ေကာင္မေလး အရမ္းပင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပံုရသည္။ မ႑ပ္အတြင္းပိုင္း စည္ပိုင္း ျပက္၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လက္နက္ပုန္း ဒန္အိုးမဲ တစ္လံုး႐ွိေနေသးသည္။

႐ြယ္တူႏွင့္ ကေလးမ်ားကို ေရေလာင္းလိုက္ အိုးမဲသုတ္လိုက္ႏွင့္ ပြဲက ေတာ္ေတာ္စည္ေနေလၿပီ။ ထိုခဏ မ႑ပ္ေဘး႐ွိ အုတ္ခံုေလး၌ လူ႐ြယ္တစ္ဦး ၄င္းတို႔အုပ္စုအား ၾကည့္ေနရင္း အေပ်ာ္ကူးစက္သည္ထင္အံ့ ၿပံဳးၿပံဳးေလးႏွင့္ပင္ ထိုင္ကာ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ မၾကာမွီ သူသည္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မည္ကို မသိထင္ပါ႔ ။

ေကာင္မေလး ဘယ္လက္၌ ေရဖလား၊ ညာလက္တြင္ အိုးမဲ မ႑ပ္ေနာက္မွပတ္၍ ထိုလူ႔ဆီလာေနသည္ကို ထိုလူသည္ လံုး၀ သတိမ ထားမိေပ။ ေကာင္မေလး လက္က ျမန္ပါ႔ ဘယ္လက္မွ ေရအေလာင္း ညာလက္မွ အိုးမဲ အသုတ္ ကြတ္တိပင္ က်ေလေတာ့သည္။ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေကာင္မေလး ဗ်ဴဟာက်က် ခြာစစ္က ျမန္လွသည္။ ထိုသူသည္ မအီမသာ မ်က္ႏွာျဖင့္က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့သည္။

တခဏ ေကာင္မေလးသည္ ျဖစ္ၿပီးခဲ့ေသာ ကိစၥအား ေမ့ေပ်ာက္သြားၿပီထင္ပါ႔။ လမ္းသြားသူမ်ားအား အုပ္စုလိုက္ ေရေလာင္းျခင္း အမႈ ကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေအာ္ဟစ္ကာ ကစားေနေတာ့သည္။ ေရပက္လိုက္ အေနာက္ဖက္႐ွိ အိုးမဲ ေျပးယူလိုက္ျဖင့္ ခုန္ေပါက္ေနေလေတာ့ သည္။ ေကာင္မေလး မၾကာမွီ သူမ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မည္ကို ႀကိဳတင္၍ မသိခဲ့႐ွာေပ။

တစ္ခ်က္ ေကာင္မေလး အိုးမဲ လာအယူ ထိုသူသည္ အသင့္ေစာင့္ေနသည္။ ေကာင္မေလး မွင္သက္သြားသည္။ ထိုသူသည္လည္း ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။ မင္းလားကြ ေစာေစာက ငါ႔ကို အိုးမဲသုတ္တာ ပါးစပ္ကလည္း အေျပာ၊ လူကလည္း ေကာင္မေလး ပါးျပင္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို နမ္းမိရက္သား ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ေကာင္မေလး အံ့ႀသသြားသည္။ ေနာက္ မ်က္ႏွာေလး နီေရာင္ေျပးေလသည္။ ေနာက္ ဟာကြာ... ဟု ညည္းေလသည္။ ေနာက္ ေကာင္မေလး ႐ွက္ၿပံဳးေလးျဖင့္ ထြက္ေျပးသြားေလသည္။

ဆရာေလး ဥာဏစာရီ မိမိပါးျပင္အား ကိုင္၍ ၿပံဳးေနေလသည္။ ဟဲ့ဆရာေလး မတ္တတ္ႀကီး ၿပံဳးေနပါလား သတိကပ္စမ္း ... ဖြားသီလ ႐ွင္ သတိေပးမွ သတိျပန္ရကာ ဆရာေလး ဥာဏစာရီ တစ္ဦး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ပင္ လက္တြင္းမွ စိပ္ပုတီးအား ေခ်ာက္ဂ်က္ ေခ်က္ဂ်က္ျဖင့္ ပုတီး တစ္လံုးက် မုန္႔လံုးေရေပၚ တစ္လံုးရ အမွတ္ျဖင့္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ေႀသာ္...... သႀကၤန္.... သႀကၤန္.....