tag:blogger.com,1999:blog-17774126767649863552024-02-21T23:43:05.901+08:00စိုင္းစိုင္းလား႐ွဳိး ( ႐ွင္ရဲထြတ္ )Unknownnoreply@blogger.comBlogger185125tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-53126058908740151482010-11-14T01:05:00.002+08:002010-11-14T01:09:55.653+08:00အာ႐ုဏ္ဦးမွာ ထြန္းသည့္ စႏၵာ<div style="text-align: center;">ညဦး ညလယ္<br />ညသန္းေခါင္၌<br />ေမွာင္မိုက္ပါဘိ<br />အေမမ႐ွိ<br />သားမီးရင္၀ယ္<br />ေမွာင္ရယ္ႀကီးစိုး<br />အိုး............<br /><br />ေၾကာက္.. ေၾကာက္လိုက္တာ<br /><br />အေမွာင္ရယ္ဆံုး<br />အာ႐ုဏ္တက္ေတာ့<br />အိုဘယ့္....ဘယ္လို...<br />အာ႐ုဏ္မွာရယ္<br />လမင္းတစ္စင္း<br />ထြန္းလင္းေနလို႔........<br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: none repeat scroll 0% 0% transparent;" /></a><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-3094170389995909872010-09-01T07:52:00.008+08:002010-09-01T08:38:43.475+08:00တစ္ေနကြယ္လို႔ တစ္မိုးေသာက္ခဲ့ၿပီတစ္ေန ကြယ္လို႔<br />တစ္မိုး ေသာက္ခဲ့ၿပီ<br /><br />လြမ္းဆက္ ရက္႐ွည္မွာ<br />လြမ္းမ်က္ရည္ တစို႔စို႔နဲ႔<br /><br />ထားခဲ့တာလည္း မဟုတ္<br />သြားပါလို႔လည္း မေျပာ<br /><br />အိပ္မက္ရက္႐ွည္ ၾကားထဲမွာ<br />အိပ္ပ်က္ဖန္ မ်က္လံုးေတြက<br /><br />ေဆြးလို႔ပဲ ငိုငို<br />ငိုလို႔ပဲ လြမ္းလြမ္း<br /><br />ငဲ့ သနားေသာအားျဖင့္<br />လွမ္းလွည့္ကာ ျပန္လာခဲ့ပါလို႔<br /><br />ႏြမ္းငယ္တဲ့ ဘ၀င္ႏွလံုးရယ္က<br />သဲငယ္ရယ္ ျပန္လာမယ့္လမ္းဆီသို႔<br /><br />ေမွ်ာ္လို႔ လြမ္း လြမ္းေနဆဲမွာ....<br /><br />တစ္ေန ကြယ္လို႔<br />တစ္မိုး ေသာက္ခဲ့ျပန္ၿပီေကာ.......<br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-74003908802251381612010-08-22T13:06:00.003+08:002010-08-22T13:15:19.640+08:00အေ၀းဆံုးကိုအမွန္ကို မသိေသာ<br />အ၀ိဇၨာ တရားေၾကာင့္<br />လိုခ်င္တပ္မက္ေသာ<br />တဏွာခင္းက်င္း၍<br />သစၥာတရား ႏွစ္ခုမွာ<br />သမုဒယမွာ ေပ်ာ္ပါးၿပီး<br />ဒုကၡသစၥာမွာ ပူေဆြးလို႔သဖံု<br />အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကို<br />ဆက္ႏြယ္ကာ ကူးလူးခဲ့လို႔<br />ကိုယ္၌မွာ မစိုးႏိုင္ေသာ<br />အနတၱတရားေၾကာင့္<br />ၫႇိႏႈိင္းလို႔ မလြယ္ခဲ့သမွ်<br />အနိစၥ မၿမဲျခင္းတရားေအာက္<br />ပ်က္စီးျခင္း အဆံုးမွာ<br />နင္နဲ႔ငါ အေ၀းဆံုး အေ၀းဆံုးကို<br />ေလွ်ာက္လွမ္းၾကေတာ့မွာလား<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-84437543802667170142010-07-18T07:37:00.005+08:002010-07-18T08:09:26.409+08:00လြမ္းဆြတ္မႈ တစ္ခုသဟဇာတ မ႐ွိတဲ့ အခန္းထဲ<br />သူ သ႐ုပ္ေဖာ္ ပန္းခ်ီဆြဲေနတယ္<br />႐ုပ္လံုး ႐ုပ္ေကာင္ မပီျပင္ေသး<br />စုတ္တံက ျပဳတ္က်လို႔<br />အသက္ငင္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီကား<br />မြန္းက်ပ္တဲ့ အခန္းက်ဥ္းမွာ<br />ထုပ္တန္းေပၚက ေျမွာင္တစ္ေကာင္<br />စုပ္သပ္သံ ပ်င္းတြဲတြဲနဲ႔<br />63 ႀကိမ္ တိုင္ခဲ့ၿပီ<br />အသင္ငင္တဲ့ ပန္းခ်ီကား <br />ဘယ္ေတာ့မ်ား ျပခန္း ေရာက္မွာလည္း<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-37669267623416163352010-07-09T16:51:00.005+08:002010-07-09T18:10:46.039+08:00ဗိုလ္လုပြဲ<div style="text-align: justify;"> ၿပိဳင္ပြဲမစေသးေပ၊ ဘာသာစကားမတူေသာ ပရိတ္သတ္ ႏွစ္ဖက္၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားမွာ ကြင္းလံုျပည့္ လွ်ံတက္ေနသည္။ အခ်ိန္ကား သကၠရာဇ္ 2030၊ ေနရာကား သု၀ဏၰ ကမၻာ့အဆင့္လြန္ အားကစားကြင္း၊ ၿပိဳင္ပြဲကား ကမၻာ့ဖလား ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္လုပြဲ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ အသင္းမွာ ကမၻာ့ ဖလား အႀကိမ္ေရ အမ်ားဆံုး ယူထားေသာ ဧည့္သည္ ေဘာလံုး အသင္း ဘရာဇီးႏွင့္ ပထမဆံုး အႀကိမ္ ကမၻာ့ ဖလား ၿပိဳင္ပြဲ က်င္းပခြင့္ရေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ျမန္မာ့ အသင္း၊ ပထမဆံုး အႀကိမ္မွာပင္ ပထမဆံုး ဗိုလ္လုပြဲ တက္ေရာက္လာေသာ ျမန့္မာ့ ေဘာ္လံုး အသင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံု ဗိုလ္လုရမည့္ ကမၻာ့ ဖလား ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္လုပြဲစဥ္။<br /><br /> ပရိတ္သတ္ ႏွစ္သိန္း ႐ွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ၀င္ဆံ့ေသာ ကမၻာ့အဆင့္လြန္ သု၀ဏၰ ေဘာ္လံုးကြင္းႀကီးမွာ ထြန္းညွိထားေသာ ဆလိုက္မီးမ်ား၊ ေလးဖက္ေလးလံတြင္ စိုက္ထူထားေသာ ျပည္တြင္းျဖစ္ တီဗီြဖန္သားမ်ား၊ ကြင္းေဘး ပတ္ပတ္လည္တြင္ ေနရာယူထားေသာ ျပည္တြင္း မီဒီယာ ကင္မရာသမားမ်ား၊ ကြင္းလံုးျပည့္ ႐ႈေဒါင့္ေပါင္းစံုတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ကင္မရာမ်ား၊ အ၀ါေရာင္ ၀တ္စံုမ်ားမွ တစ္ဖက္၊ အနီေရာင္ ၀တ္စံုမ်ားမွ တစ္ဖက္ ေနရာလပ္ မက်န္ေအာင္ အားေပးကုန္ၾကေသာ ပရိတ္မ်ားျဖင့္ သု၀ဏၰ ေဘာ္လံုးကြင္းႀကီးမွာ ႀကီးက်ယ္ခန္းနားမႈကို သ႐ုပ္ေဖာ္ေဆာင္ ေနေလေတာ့သည္။<br /><br /> အတိအက်ဆိုရေသာ္ တုိင္းႏွင့္ျပည္နယ္ကို ကိုယ္စားျပဳေသာ အားျဖင့္ ဤဗိုလ္လုပြဲကို 2030 / 07 / 14 ရက္ေန႔တြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေဘာ္လံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ တာ၀န္႐ွိ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ညွိႏိႈင္း စီစဥ္ထားသည္ဟု သိရေလသည္။<br /><br /> ကြင္း၀င္လက္မွတ္ မရ႐ွိကုန္ေသာ ျမန္မာ ပရိတ္သတ္မ်ားအား တိုက္႐ိုက္ ၾကည့္႐ႈအားေပးႏိုင္ရန္ သက္ဆိုင္ရာ လူႀကီးမ်ားမွ အမ်ား ျပည္သူပိုင္ လမ္းဆံုလမ္းခြ၊ ေနရာေပါင္းစံု၊ ေဒသေပါင္းစံုတြင္ ေျမစိုက္ ပ႐ိုဂ်က္တာ ႀကီးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္႐ႈအားေပးႏိုင္ရန္ စီစဥ္ ထား႐ွိ ပါ သျဖင့္ ေက်းဇူးေတာ္ တင္ၾကပါကုန္။<br /><br /> ၿပိဳင္ပြဲစတင္ရန္ မိနစ္အနည္းငယ္အလိုတြင္ ႏွစ္ဖက္အားကစား သမားမ်ားႏွင့္ ဒိုင္လူႀကီးမ်ား ကြင္းအတြင္းတြင္ တန္းစီေနရာယူကာ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေတာ္ သီခ်င္းမ်ား သီဆိုေနၾကေလၿပီ။ ဘာဆိုလို႔ ဆိုမွန္းမသိပဲ ၿပီးသြားေသာ ဘရာဇီး၏ သီခ်င္းသံ အၿပီးတြင္ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">( တို႔ဖိုး ဖြားေျမ အစစ္မို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေပ ဒါတို႔ျပည္ ဒါတို႔ေျမ တို႔ပိုင္တဲ့ေျမ တို႔ျပည္ တို႔ေျမ အက်ဳိးကို ညီညာစြာ တို႔ တစ္ေတြ ထမ္းေဆာင္ပါစို႔ေလ တို႔တာ၀န္ေက် အဖိုးတန္ေျမ ) </span>သီခ်င္း အၿပီးတြင္ ကြင္းလံုး ျပည့္လွ်ံေသာ လက္ခုပ္သံမ်ား ေသာေသာညံေနေလေတာ့သည္။<br /><br /> ႏွစ္ဖက္ အသင္းေခါင္းေဆာင္ ကာကာႏွင့္ ရန္ပိုင္ အလံလဲလွယ္ ၾကေလၿပီ။ ၿပိဳင္ပြဲစ ခရာသံအား မႈတ္၍ အၿပီး ျမန္မာ အသင္းမွ စတင္ကန္ခြင့္ရပါသည္။ ဟုတ္ကဲ့ .... တစ္ဖက္ႏွင့္တစ္ဖက္ ေသြးတိုးစမ္းၾကေနသည္။ 15 မိနစ္ခန္႔တြင္ ကာကာႏွင့္ ျမန္မာ ဂိုးသမား ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္တို႔ ေတြ႔ၾကေလသည္။ ကာကာကန္သြင္းပါသည္။ ေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္ ပုတ္ထုတ္ေလသည္။ ေဘာ္လံုးမွာ လက္ႏွင့္ ထိ၍ ဂိုးအတြင္းသို႔ လိမ့္ကာ လိမ့္ကာျဖင့္ ဂိုးစည္းတြင္ ရပ္သြားပါသည္။ကြင္းလယ္ဒိုင္ မွာ ဂိုးေပး မေပး ဆံုးျဖတ္ရ ခက္ေနေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ စကၠန္႔မျခား ဂိုးတိုင္မ်ားတြင္ တပ္ဆင္ထားေသာ ျမန္မာ့နည္းပညာ စစ္စတမ္မွာ ဂိုးအျဖင့္ သတ္မွတ္ေပးေလသည္။<br /><br /> ဘရာဇီး 1 ဂိုး ျမန္မာ ဂိုးမ႐ွိ ဆက္လက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ေဘာ္လံုး နည္းပညာတြင္ အဆင့္တူ သတ္မွတ္ျခင္း ခံရေသာ ကစား သမားမ်ားမွာ ပထမပိုင္းတြင္ မည္သူမွ် ဆက္လက္ ဂိုးသြင္းႏိုင္ျခင္းမ႐ွိပဲ 1 ဂိုး ဂိုးမ႐ွိျဖင့္ ပထမပိုင္း ၿပီးဆံုးေလသည္။ အ၀တ္လဲခန္းတြင္ ျမန္မာ့ နည္းျပခ်ဳပ္ ဦးမ်ဳိးလႈိင္၀င္းမွာ ကစားသမားမ်ားကို တိုးတိုးျဖင့္ တမ်ဳိး၊ ဘရာဇီးနည္းျပ အန္ကယ္ ပီလီမွာလည္း ၄င္း၏ ကစားသမားမ်ားအား မတိုးမက်ယ္ တဖံု တြတ္ထိုးေနစဥ္မွာပင္ ဒုတိယ ပိုင္းအား ဆက္လက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရန္ အခ်ိန္ၾကေလသည္။<br /><br /> ဒုတိယပိုင္းတြင္ ျမန္မာ အသင္းမွ တိုက္စစ္ဆင္ ကစားလာသည္။ တိက်လွ်င္ျမန္ေသာ ရန္ပိုင္၏ ကစားအားကို ဘရာဇီး ေနာက္ခံလူ တားဆီးရန္ ခက္ခဲေနသည္။ ဒုတိယပိုင္း မိနစ္ 70 တြင္ စိုးျမတ္မင္း ထိုးေပးေသာ ေဘာ္လံုးအား ရန္ပိုင္ ဆြဲယူ၍ ဘရာဇီး ဂိုးသမား ဒီဒါအား လိမ္ေခါက္ကာ ေခ်ပဂိုးအား အပိုင္သြင္းယူ ႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာကြ ျမန္မာေဟ့ ေအာ္ဟစ္အားေပးသံမ်ားမွာ ၾကက္သီးထ ဖြယ္ပင္။ <br /><br /> ထို႔ေနာက္ သူတျပန္ ကုိယ္တျပန္တိုက္စစ္ဆင္၍ အႏိုင္ရ႐ွိရန္ ႀကိဳးစားေနစဥ္ ပြဲၿပီးရန္ 2 မိနစ္ အလိုတြင္ ဘရာဇီး ဂိုးဧရိယာ အတြင္း ေဘာ္လံုး ဆြဲေျပးလာေသာ ရန္ပိုင္အား ဘရားဇီး ေနာက္ခံလူမွ ၾကမ္းတမ္းစြာ ဖ်က္ထုတ္သျဖင့္ ဒိုင္လူႀကီးမွာ အနီကဒ္ျပ ျမန္မာ အသင္းအား ပင္နီတီ ကန္ခြင့္ျပဳေလသည္။ ေဘာ္လံုးအား စိုးျမတ္မင္း ကန္ပါမည္။ ဂိုးသမား၏ ညာေဒါင့္ ဂိုးပါသည္ ခင္ဗ်ား။ ျမန္မာ 2 ဘရာဇီး 1 ....<br /><br /> ျမန္မာပရိတ္သတ္မ်ား ေပ်ာ္႐ႊင္ေနသေလာက္ တစ္ဖက္ ဘရာဇီး ပရိတ္သတ္မ်ားမွာ မႈိင္ေနသည္။ လက္က်န္မိနစ္အား ဘရာဇီးမွ ေခ်ပဂိုးရရန္ ႀကိဳးစားေနစဥ္ အတြင္းတြင္ ဖ်က္အားေကာင္းေသာ ျမန္မာ့ေနာက္တန္းအား မေက်ာ္လႊားႏိုင္ပဲ ကြင္းလယ္မွ ပြဲၿပီး ခရာသံ ညံထြက္လာေလေတာ့သည္။<br /><br /> တီတီတီ.... တီတီတီ.... ဟိုက္ ဖုန္းအလန္းျမည္လာပါလား ။ ေတာက္ကြာ အိပ္မက္ကလည္း ကြတ္တိမွ ......<br /><br /> ဘာဆက္ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္ မသိ မသိ မသိ</div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-3139553613370663662010-07-08T10:14:00.003+08:002010-07-08T10:35:07.800+08:00ေက်းဇူး႐ွင္ေလးလံေသာ ၀န္ပိုး<br />သယ္ပိုးခဲ့ ရက္ၾကာ<br />ေခြ်းသံေတြ ႐ႊဲ႐ႊဲ<br />ေသြးစက္နဲ႔ သက္ဆက္<br />ေပးအပ္ခဲ့ မိခင္<br />ပုခံုးရယ္ လက္ႏွစ္တစ္<br />ဖ၀ါးရယ္ လက္ႏွစ္လံုး<br />ေကြ်းေမြးလို႔ သုတ္သင္<br />လူလားရယ္ ေျမာက္လို႔<br />ဒီေန႔နဲ႔ ဒီရက္<br />ေက်းဇူးရယ္ မွတ္ျမင္<br />လက္ဆယ္ျဖာ မိုးအုပ္<br />ဦးထိပ္၀ယ္ ပန္ဆင္<br />ေမြးမိခင္ ေမေမ<br />သံသရာ လမ္းထက္<br />ေခ်ာေမြ႔ေသာ ခရီး<br />ေဖြမိေသာ တရား<br />ျမတ္စြာေသာ မဂ္ဖိုလ္<br />ေတြ႔ျမင္သူ စစ္စစ္<br />ေမေမ ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ..<br /><br />ကြ်န္ေတာ္၏ ေမြးေန႔၌ ဤကဗ်ာေလးျဖင့္ ေက်းဇူး႐ွင္ ေမေမအား ကန္ေတာ့အပ္ပါသည္။<br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-3918236536811182602010-05-21T17:57:00.003+08:002010-05-21T18:27:09.217+08:00အလင္းနဲ႔ အေမွာင္သို႔......<br /><div style="text-align: justify;"><br /> " သက္ဆိုင္သူ "<br /><br /> ဒီတခါ ငါဒီစာကို အလင္းနဲ႔ အေမွာင္ အေၾကာင္းကို ခံစားၿပီး၊ ဥပမာ ေပးၿပီးေရးခ်င္တယ္။ အလင္းနဲ႔ အေမွာင္ ဆိုတာ ဒြန္တြဲၿပီး မေနဘူး။ အလင္းဆိုတာလည္း သူ႔ရပ္တည္မႈနဲ႔သူ။ အေမွာင္ဆိုတာလည္း သူ႔ရပ္တည္မႈနဲ႔သူ။ ႐ွင္သန္မႈကို အေၾကာင္း ထားၿပီး သူနဲ႔ သဟဇာတ ျဖစ္မယ့္ ရပ္တည္မႈကို သူက်ားကန္ထားတာပါ။<br /><br />အလင္းထဲကလူလည္း သူ႔ကမၻာဟာ ဘယ္လို လွပေၾကာင္း၊ ဘယ္လို သာယာေၾကာင္း၊ ပန္းကေလးေတြ ဘယ္လို ပြင့္လန္း ေနေၾကာင္း ကို သူစာဖြဲ႔မယ္။ ကဗ်ာေရးမယ္။ ေတးသီက်ဴးမယ္။ ေနမင္းႀကီး အလင္းေရာင္ေၾကာင့္ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုး စိုေျပေနမယ္။ ဒီလို ဒီလို.. အလင္းကမၻာထဲက အေၾကာင္းအရာေတြကို သူက ေျပာျပၿပီး အေမွာင္ကို လာပါလာပါလို႔ သူကေခၚမယ္။<br /><br />အေမွာင္ထဲက လူလည္း သူဟာ မလာႏိုင္တဲ့ အေၾကာင္း၊ သူ႔ အေမွာင္ကမၻာမွာ လေရာင္ေတြ ဆမ္းတဲ့ ေဖြးလႊလႊ ျမက္ခင္းလြင္ျပင္ေတြ ႐ွိတဲ့အေၾကာင္း။ ထိန္ထိန္သာေနတဲ့ လမင္းေဘးကေန ႐ွပ္တိုက္သြားတဲ့ တိမ္လႊာ မွ်င္မွ်င္ေလးေတြကို သူပိုင္တဲ့ အေၾကာင္း။ တိတ္ဆိတ္ ေနတဲ့ ကန္ေရျပင္မွာ ပြင့္လန္းေနတဲ့ ကုမုျဒာ ေတြလည္း သူနဲ႔ စကားေျပာေဖာ္႐ွိေၾကာင္း။ ဒီလို ဒီလို... အေမွာင္ကမၻာထဲက အေၾကာင္း အရာေတြကို သူက ေျပာျပၿပီး အလင္းကို ဖိတ္ေခၚေပမယ့္.....<br /><br />" သက္ဆိုင္သူ " ေရ ...<br /> တစ္ကယ္ေတာ့ သူ႔ဘ၀နဲ႔သူ သဟဇာတက်ေနခဲ့တာပါ။ ရပ္တည္႐ွင္သန္ေနၾကတာပါ။ ကိုယ္ပိုင္ကမၻာေလးမွာ ကိုယ္ပိုင္ လွပမႈေတြ ကိုယ္စီ႐ွိၾကပါတယ္။ ခက္တာက အလင္းနဲ႔ အေမွာင္ဟာ အခ်ိန္တစ္ခုထဲမွာ ၿပိဳင္တူ ရပ္တည္ခြင့္ မရႏိုင္တာပဲ။ အလင္းနဲ႔ အေမွာင္ဟာ သဟဇာတ မက်ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေတြ႔ဆံု စကားေျပာခြင့္ေတြ ႐ွိေနတယ္။ ခဏေလးပါ တစ္ကယ္ကို ခဏေလးပဲ။အလင္းေရာင္ကြယ္ခါနီး အခ်ိန္နဲ႔ အေမွာင္ယံ ႀကီးစိုးခါနီး အခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြဟာ ခဏတာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကတယ္။ ေျပာစရာေတြ ရင္ဖြင့္ၾကတယ္။ တစ္ကယ္ကို ခဏတာေလးပဲ သူတို႔ သဟဇာတ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲ့ဒီ ခဏတာေလးမွာ ဘယ္သူမွမသိလိုက္ပဲ သူတို႔ဟာ ကိုယ္ပိုင္ဘ၀ထဲကို အလိုလို ေရာက္သြားခဲ့ေတာ့တာပဲ။......<br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: transparent none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial;" /></a><br /></div>Unknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-31967009943237006752010-05-19T08:05:00.001+08:002010-05-19T08:07:57.379+08:00'' ေျဖာင့္ခ်က္ ''<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg53NgtScqvrR57xCEvYv43u0h7P2Fda34A3i1wLhbedxB7kKYHcU1MCizbb7o-3bim4smIKXeNaDTK2LxzWdPC1pN1SpC1eaB3hNq275_Q5jz5Uwa0QCg9wvVWeiEaSVXl5V-sVySkUiI/s1600/DSC04121.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg53NgtScqvrR57xCEvYv43u0h7P2Fda34A3i1wLhbedxB7kKYHcU1MCizbb7o-3bim4smIKXeNaDTK2LxzWdPC1pN1SpC1eaB3hNq275_Q5jz5Uwa0QCg9wvVWeiEaSVXl5V-sVySkUiI/s400/DSC04121.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5472765960064590738" /></a><br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-85798218233387937802010-05-15T14:45:00.003+08:002010-05-15T14:46:53.696+08:00သံေယာဇဥ္ႀကိဳး<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxkItOQi6xsAsX4ca4Mwpax83-HoEkD6q1eSvvIBowZWfFxfUmtr0gWc1OLbi5YrdyRs1U1iMUuk9gR_4vOeZ0Fr6A6pbiZk11yP7NdNYwc57n_c0R5G42Tx0XYYuUpz8f1D66HZflAf4/s1600/DSC04072.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 225px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxkItOQi6xsAsX4ca4Mwpax83-HoEkD6q1eSvvIBowZWfFxfUmtr0gWc1OLbi5YrdyRs1U1iMUuk9gR_4vOeZ0Fr6A6pbiZk11yP7NdNYwc57n_c0R5G42Tx0XYYuUpz8f1D66HZflAf4/s400/DSC04072.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5471384392094805890" /></a><br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-85069437840784655692010-05-10T08:18:00.002+08:002010-05-10T08:20:27.168+08:00ႏႈိးစက္<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNF-G8Eapc-UpRGLtjE-3eWsuTKFvUv2h_flQRiJkP4PPsO2kUIQ5yb8Dd6Cj5NSthamd4TTfdy5MoZxwb4eAQHM0zVXvOLDni6FDpsZXEhvhD09YMPaxKhshC8RSbuQAi_x6LtGzAgm0/s1600/DSC04071.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNF-G8Eapc-UpRGLtjE-3eWsuTKFvUv2h_flQRiJkP4PPsO2kUIQ5yb8Dd6Cj5NSthamd4TTfdy5MoZxwb4eAQHM0zVXvOLDni6FDpsZXEhvhD09YMPaxKhshC8RSbuQAi_x6LtGzAgm0/s400/DSC04071.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5469429533822820130" /></a><br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-10530995770836995912010-05-05T14:38:00.001+08:002010-05-05T14:42:42.782+08:00လြမ္း၍ ခမ္းသြားေသာ ျမစ္တစ္စင္း<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYRsvvfUO15w72EUqDE1-_BMki3j71I2ON4NG36s3eJDT50klBTySSe7L3E15JQz_g2cyq91l8V9I6a6HBRchQKbvXRpZPQyUzqK1xuKmI7K1dPisUVyzX5dQOHthD5vVTL77SQIIU-oY/s1600/DSC04070.JPG"><img style="cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYRsvvfUO15w72EUqDE1-_BMki3j71I2ON4NG36s3eJDT50klBTySSe7L3E15JQz_g2cyq91l8V9I6a6HBRchQKbvXRpZPQyUzqK1xuKmI7K1dPisUVyzX5dQOHthD5vVTL77SQIIU-oY/s400/DSC04070.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467672580650779330" /></a><br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-47873419480550853262010-05-01T23:06:00.004+08:002010-05-01T23:23:13.230+08:00တိမ္းပါး ေျခရာကမ္းစပ္ တစ္ခု၌<br />ပထမတြင္ ေျခရာႏွစ္စံု<br /><br />ဒုတိယ ေျခလွမ္း<br />တစ္စံု က်န္၍<br /><br />တတိယ ေျခလွမ္း<br />ႂကြလွမ္းစဥ္၌<br /><br />လႈိင္းပုတ္ေလသမို႔<br />ေျခရာေတြ တိမ္းပါးၾကသည္။<br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-39306095681104204442010-04-30T14:05:00.005+08:002010-04-30T14:31:34.532+08:00ေရာင္းရန္မဟုတ္အိပ္မက္ဆန္ေသာ ျပခန္း<br />ခဏတာ ၀င္ေရာက္ခဲ့<br />သူ႔အလွ၊ သူ႔ရနံ႔<br />သူ၏ ေမွာ္ဆန္ေသာ ကခ်က္မွာ<br />စီးေမွ်ာေနရင္း<br />စိတၱဇည အေမွာင္ၾကားမွာ<br />လွ်ပ္ေရာင္က ျဖက္ခနဲ<br />ေရာင္းရန္မဟုတ္ စာတမ္းထိုးထားသည္။<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-3127703318124198322010-04-16T19:49:00.006+08:002010-04-16T21:49:42.163+08:00ဘာေၾကာင့္လည္း ဘာအတြက္လည္း ဘယ္သူလည္း<div style="text-align: justify;"> သႀကၤန္ႏွင့္ပိေတာက္သည္ အတူတူ လက္တြဲကာ ေနလာခဲ့သည္မွာ ၾကလွၿပီ။ အုန္းေမာင္းေခါက္လွ်င္ အာ႐ုဏ္ေတာက္တယ္ ၊ ပိ ေတာက္ပြင့္လွ်င္ သႀကၤန္ေရာက္ရတယ္။ ပထမ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္ခဲ့တဲ့ ႐ွင္ေနာ္ရထာ ေခတ္က စတယ္ဆိုတဲ့ ေရပက္ကစားတဲ့ အ တာ သႀကၤန္၊ ႐ွိရင္းစြဲ အ႐ြယ္နဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ အမႈကို ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားျဖစ္တဲ့ တိုင္းရင္းသား အေပါင္း အားလံုးက လိုက္ဖက္တဲ့ အမႈနဲ႔ လိုက္ဖက္တဲ့ အ႐ြယ္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကတယ္။<br /><br />ဖိုးဖြားေတြက ဥပုဒ္သီလ ယူၾကတယ္။ ေဖပ်ဳိ ေမပ်ဳိေတြက လွဴဒါန္းျခင္းအမႈကို ျပဳၾကတယ္။ သားငယ္မယ္ပ်ဳိေတြက ေရပက္ကစား ျခင္း အမႈကို ျပဳၾကတယ္။ အခုလက္႐ွိ သက္႐ွိထင္႐ွား ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သား မွန္ရင္ သူ႔အ႐ြယ္နဲ႔သူ သႀကၤန္တန္ခူးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ ဖူးတဲ့ သူေတြႀကီးပဲ။ ဒီေတာ့ကာ အားလံုးဟာ သႀကၤန္အႏွစ္ သႀကၤန္အျဖစ္ကို ခ်စ္ခင္မွာပဲ ေပ်ာ္႐ႊင္မွာပဲ။<br /><br />သႀကၤန္ဆိုတာကို ပိုရင္ခုန္တာက တက္သစ္စ လူငယ္ေလးေတြပဲ။ သူတို႔ေလးေတြဟာ အနာဂတ္ အရမ္းလွၾကတယ္။ အရာရာကို စူးစမ္းတယ္ ႐ွာေဖြတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္တယ္ တက္ႂကြတယ္။ ႏုငယ္တယ္ အားမာန္ျပည့္တယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ေႏွာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းကို ကာလာျခယ္မယ့္ ေ႐ႊလက္ရာေလးေတြပါ။<br /><br />သူတို႔ေလးေတြဟာ လြတ္လပ္ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ဆိုတဲ့ စည္း၀ိုင္းထဲကေန အတာက်မွာကို ေမွ်ာ္ဦးေနၾကတယ္။ ဧပရယ္ကို မတ္ခ်္ မွာက တည္းက ရင္ခုန္ေနတယ္။ ပိေတာက္ကို တက္ခ်ဳိးခ်င္တဲ့ေမာင္ရင္ေတြရယ္ ပိေတာက္ကို ပန္ဆင္ခ်င္တဲ့ ေမပ်ဳိေတြရယ္။ သူ႔ရသနဲ႔သူ အားမာန္ေတြနဲ႔ ခ်ဳိၿမိန္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ဂဏန္းေပါင္းစက္လည္း မသိဘူး။ ထိုင္ခုံလည္း မ႐ွိဘူး။ လြတ္လပ္တယ္ ေပါ႔ပါးတယ္။<br /><br />သံစဥ္ေတြ ျမဴးတယ္။ သူတို႔ေလးေတြလည္း ျမဴးတယ္။ အသက္ႀကီးသြားတဲ့ လူေတြလည္း ျမဴးခဲ့ဖူးတယ္။ ကန္ေတာ္ႀကီးမွာလည္း ျမဴးေနတယ္။ X2O လည္း ျမဴးေနတယ္။ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ျပန္ေျပာင္းလို႔လည္း မရေတာ့ဘူး။ ရက္စြဲကေတာ့ 15 ရက္ ဆည္းဆာ ေတာင္ မေရာက္တတ္ေသးဘူး။ ေပ်ာ္သူေတြ ငိုခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆက္တြဲမွာလည္း ငိုေနၾကတယ္။ ပိေတာက္အိုေတြလည္း ငိုေနၾကတယ္။ ပိေတာက္ပ်ဳိေတြလည္း ငိုေနၾကတယ္။<br /><br />ျမန္မာႏိုင္ငံသား ႀကီးငယ္မဟူ ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူၾကတဲ့ သႀကၤန္ရက္ျမတ္ပါ။ ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူၾကတဲ့ ေဆြမ်ဳိးဥာဏေတြႀကီးပဲ။အေတြးတစ္ခုနဲ႔ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ေတြးၾကည့္တယ္ ေမးၾကည့္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဘာအတြက္လည္း ? ဘ၀ျခားခဲ့တဲ့ သူေတြလည္းသိခ်င္ေနမွာပဲ။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဘာအတြက္လည္း ဘယ္သူလည္း ဆိုတာကို...........<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: transparent none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial;" /></a><br /><br /><br /><br /></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-35963000929580239592010-04-14T07:56:00.006+08:002010-04-15T08:06:24.541+08:00ေႀသာ္... သႀကၤန္ သႀကၤန္<div style="text-align: justify;">ေလေတြၿငိမ္ေနသည္။ ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း႐ွိ ပိေတာက္ပင္အိုႀကီးပင္ တုတ္တုတ္မွ် မလႈပ္။ ပိေတာက္ပန္းေတြလည္း တည္ၿငိမ္လြန္းလွသည္။ပတ္၀န္းက်င္႐ွိ အရာရာအားလံုးကပင္ တည္ၿငိမ္ေအးေဆးစြာ ႐ွိေနၾကေလသည္။ အရာရာအားလံုး တည္ၿငိမ္ေနသေလာက္ ေက်ာင္း၀င္း အတြင္း႐ွိ စႀကၤန္လမ္းတြင္ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနေသာ ဆရာေလး ဥာဏစာရီ တစ္ဦးတြင္မူ အျပင္ပန္း တည္ၿငိမ္ေနသေယာင္ စိတ္အလ်ဥ္တြင္ ကား အေ၀းမွ ခပ္သဲ့သဲ့ ၾကားေနရေသာ တူးပို႔သံႏွင့္အတူ စိတ္အစဥ္မွာ ဖမ္းဆုပ္ရ ခက္ခဲေနဟန္႐ွိေလသည္။<br /><br />စႀကၤန္ေလွ်ာက္ေနရင္း ဆရာေလး ေျခလွမ္းမ်ား တုံ႔ခနဲ ရပ္တန္႔သြားေလသည္။ သူ၏ စိတ္အစဥ္အား က်န္ခဲ့ေသာ အရင္ႏွစ္ သႀကၤန္ဆီ သို႔ လြတ္လိုက္ၿပီထင့္။ .........................<br /><br />ေကာင္မေလး ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ေ႐ွ႕တြင္ ျပင္ၿပီးသား အလွအား ၾကည့္မ၀ႏိုင္သေယာင္ ဘယ္ညာ၊ေ႐ွ႕ေနာက္၊ အေပၚေအာက္ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကည့္ေနသည္။ ၿပံဳး၍ၾကည့္လိုက္၊ မဲ့၍ၾကည့္လိုက္ ခဏခဏၾကည့္ေနသည္။ ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါသည္။ ေကာင္မေလး ဒီႏွစ္ ဆယ္တန္း ေျဖၿပီး ေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို လွလာသည္။ ယခုပင္ ၾကည့္ပါဦး ၀တ္ထားေသာ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ ကြာတား၊ တီ႐ွပ္အ၀ါ လက္တိုႏွင့္ မတိုမ႐ွည္ ဆံပင္အား က်စ္ဆံၿမီး ႏွစ္ဖက္ခြ က်စ္၍ ႏုငယ္ေသာ အလွႏွင့္ ၀င္းဖန္႔ဖန္႔ အသားအေရတို႔မွာ ပြင့္ခါနီးပန္း အဖူးအငံု ဘ၀ကို စြန္႔လြတ္ေတာ့မည့္ ပန္းအလွႏွယ္ ႐ွိေနေတာ့သည္။<br /><br />ေနာက္ဆံုးအၾကည့္ကို မွန္ထက္ဆီသို႔ ပို႔လိုက္ရင္း ေရဖလားေလးကို လက္မွ ကိုင္ကာ အိမ္ေအာက္ဆီသို႔ အေျပးတစ္ပိုင္း ဆင္းလာ ေတာ့သည္။ တိုက္ေအာက္႐ွိ ေရကစား မ႑ပ္အေသးစား၌ တူးပို႔တူးပို႔ သီခ်င္းသံကပင္ သူမ၏ ဟန္ပန္အား ပို၍ျမဴးႂကြ ေစေလေတာ့ သည္။<br /><br />ေကာင္မေလး သူ႔အုပ္စုႏွင့္ ေရကစားရန္ အကိုမ်ားမွ ေဆာက္လုပ္ေပးထားေသာ အုန္းလက္ ေရကစားမ႑ပ္ေသးေသးေလးတြင္ သူ႔အေပါင္းအေဖၚ လူႀကီးမဟုတ္၊ ကေလးမဟုတ္ေသာ ေကာင္ေလး၊ ေကာင္မေလးမ်ားႏွင့္ ေမ်ာက္မူးလဲ အ႐ြယ္ ခ်ာတိတ္မ်ားပင္ စံုလင္စြာ ေရကစားရန္ ေရာက္႐ွိေနၾကေလၿပီ။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">.ဟာ.......... ပက္ၾကေလ၊ ေလာင္းပါေတာ့လား၊ ဟိုမွာလည္း လာေနၿပီ မလြတ္ေစနဲ႔ေဟ့....</span> အုပ္စုကို သူကိုယ္တိုင္ေအာ္ သူကိုယ္တိုင္ ေရဖလားႏွင့္ ေျပးေျပးေလာင္းေနေတာ့သည္။ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ဟာ..... ေဟ့ေကာင္ေတြ ျမန္ျမန္ပက္ၾကေဟ့........ ခြက္စုက္ေလးနဲ႔ ေရပက္တယ္ စိတ္မ ဆိုးပါနဲ႔ ဦးဦးရယ္...... ေဟေဟး...... </span>ကေလးဗိုလ္ ေကာင္မေလး အရမ္းပင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပံုရသည္။ မ႑ပ္အတြင္းပိုင္း စည္ပိုင္း ျပက္၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ လက္နက္ပုန္း ဒန္အိုးမဲ တစ္လံုး႐ွိေနေသးသည္။<br /><br />႐ြယ္တူႏွင့္ ကေလးမ်ားကို ေရေလာင္းလိုက္ အိုးမဲသုတ္လိုက္ႏွင့္ ပြဲက ေတာ္ေတာ္စည္ေနေလၿပီ။ ထိုခဏ မ႑ပ္ေဘး႐ွိ အုတ္ခံုေလး၌ လူ႐ြယ္တစ္ဦး ၄င္းတို႔အုပ္စုအား ၾကည့္ေနရင္း အေပ်ာ္ကူးစက္သည္ထင္အံ့ ၿပံဳးၿပံဳးေလးႏွင့္ပင္ ထိုင္ကာ ၾကည့္ေနေတာ့သည္။ မၾကာမွီ သူသည္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မည္ကို မသိထင္ပါ႔ ။<br /><br />ေကာင္မေလး ဘယ္လက္၌ ေရဖလား၊ ညာလက္တြင္ အိုးမဲ မ႑ပ္ေနာက္မွပတ္၍ ထိုလူ႔ဆီလာေနသည္ကို ထိုလူသည္ လံုး၀ သတိမ ထားမိေပ။ ေကာင္မေလး လက္က ျမန္ပါ႔ ဘယ္လက္မွ ေရအေလာင္း ညာလက္မွ အိုးမဲ အသုတ္ ကြတ္တိပင္ က်ေလေတာ့သည္။ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေကာင္မေလး ဗ်ဴဟာက်က် ခြာစစ္က ျမန္လွသည္။ ထိုသူသည္ မအီမသာ မ်က္ႏွာျဖင့္က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့သည္။<br /><br />တခဏ ေကာင္မေလးသည္ ျဖစ္ၿပီးခဲ့ေသာ ကိစၥအား ေမ့ေပ်ာက္သြားၿပီထင္ပါ႔။ လမ္းသြားသူမ်ားအား အုပ္စုလိုက္ ေရေလာင္းျခင္း အမႈ ကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေအာ္ဟစ္ကာ ကစားေနေတာ့သည္။ ေရပက္လိုက္ အေနာက္ဖက္႐ွိ အိုးမဲ ေျပးယူလိုက္ျဖင့္ ခုန္ေပါက္ေနေလေတာ့ သည္။ ေကာင္မေလး မၾကာမွီ သူမ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်မည္ကို ႀကိဳတင္၍ မသိခဲ့႐ွာေပ။<br /><br />တစ္ခ်က္ ေကာင္မေလး အိုးမဲ လာအယူ ထိုသူသည္ အသင့္ေစာင့္ေနသည္။ ေကာင္မေလး မွင္သက္သြားသည္။ ထိုသူသည္လည္း ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္။ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">မင္းလားကြ ေစာေစာက ငါ႔ကို အိုးမဲသုတ္တာ </span>ပါးစပ္ကလည္း အေျပာ၊ လူကလည္း ေကာင္မေလး ပါးျပင္ ေဖာင္းေဖာင္းေလးကို နမ္းမိရက္သား ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ ေကာင္မေလး အံ့ႀသသြားသည္။ ေနာက္ မ်က္ႏွာေလး နီေရာင္ေျပးေလသည္။ ေနာက္ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ဟာကြာ... </span>ဟု ညည္းေလသည္။ ေနာက္ ေကာင္မေလး ႐ွက္ၿပံဳးေလးျဖင့္ ထြက္ေျပးသြားေလသည္။<br /><br />ဆရာေလး ဥာဏစာရီ မိမိပါးျပင္အား ကိုင္၍ ၿပံဳးေနေလသည္။ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ဟဲ့ဆရာေလး မတ္တတ္ႀကီး ၿပံဳးေနပါလား သတိကပ္စမ္း ... </span>ဖြားသီလ ႐ွင္ သတိေပးမွ သတိျပန္ရကာ ဆရာေလး ဥာဏစာရီ တစ္ဦး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ပင္ လက္တြင္းမွ စိပ္ပုတီးအား ေခ်ာက္ဂ်က္ ေခ်က္ဂ်က္ျဖင့္ ပုတီး တစ္လံုးက် မုန္႔လံုးေရေပၚ တစ္လံုးရ အမွတ္ျဖင့္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားေလသည္။ ေႀသာ္...... သႀကၤန္.... သႀကၤန္.....<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: transparent none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial;" /></a></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-62164314935338082512010-04-10T08:01:00.004+08:002010-04-11T09:19:44.673+08:00အလြမ္းပန္း<div style="text-align: justify;">အတာက ကူးျပန္ေလၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တန္ခူးလဟာ အေငြ႔ေတာင္ မေသတတ္ေသးတဲ့ အရိပ္အေယာင္နဲ႔ ေႏြး႐ွ႐ွ ႐ွိေနတုန္းေလ။မေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ သေဘာနဲ႔ အိုက္စပ္စပ္ ရာသီကို မိုးရိပ္ေတြ ဆင္ၿပီး တိုက္ခတ္လာတဲ့ ေလႏုေအးေလးက ခဏသာ ရင္ကို ေအးျမေစခဲ့ တာေတာ့ အမွန္ပဲ။<br /><br /> ဒါေပမယ့္ အတိတ္ဆိုတာ တစ္ကယ္ျဖစ္ခဲ့တာေလ။ အမ်ားနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ပိေတာက္ အခ်ိန္မွန္စြာနဲ႔ သူဟာသူ ပြင့္တာပါ။ ဒါကို အတၱႀကီးစြာနဲ႔ ငါဟာ မပြင့္ပါနဲ႔ မပြင့္ပါနဲ႔လို႔ တားဆီးခ်င္ေပမယ့္ မိုက္႐ူးရဲတဲ့ အေတြးကို ငါေမာင္းထုတ္ခဲ့ရတယ္။ တစ္ကယ္ဆိုရင္ အတာကူး တဲ့ လတန္ခူးနဲ႔ ေရပက္ကစားၾကတဲ့ သႀကၤန္၊ ပိေတာက္ပြင့္တဲ့ ရက္အပိုင္းအျခား တစ္ထပ္ထဲ က်ခဲ့တာ ခုမွ မဟုတ္တာ။ သူ႔ရပ္တည္မႈနဲ႔သူ ေနလာခဲ့တာ ၾကာၿပီေလ။ တစ္ကယ္တမ္း ရပ္တည္မႈ မွားခဲ့တာ ငါပါ။<br /><br /> ဒီလို ရက္ပိုင္းမွာ ေတြ႔ၾကတဲ့ ေတြ႔ဆံုမႈဆိုတာ မိုးေျပးေလး တစ္ခ်က္လို ခဏတာပဲ ဆံုေတြ႔ရမယ့္ ဆံုမွတ္ဆိုတာကို ငါသတိမ ထားမိခဲ့ဘူး။ အၿမဲတမ္းရမယ့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈလို႔ ထင္မွတ္ စြဲလမ္းခဲ့ရတယ္။ ပိေတာက္ကိုလည္း ပံုစံ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ စာဖြဲ႔ခဲ့တယ္။ ေရစိုသႀကၤန္ကို လည္း စာတစ္တန္ ေပတစ္တန္ သီကံုးခဲ့ဖူးတယ္။ ခုေတာ့လည္း ႏြမ္းခဲ့ဖူးတဲ့ ပန္းပိေတာက္ဟာ ေနာက္တစ္ခါ ျပန္လို႔ပြင့္လန္းေတာ့မယ္ ဒါေပမယ့္ ... ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္နဲ႔ ရင္ဘတ္ တစ္ခုက ပြင့္လန္းေတာ့မယ့္ ပိေတာက္ပန္း အသစ္ကို နာမ္စား အသစ္တစ္ခုနဲ႔.....<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေဟာင္းလို႔ ႏြမ္းခဲ့တဲ့</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ပိေတာက္ပန္း</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">မိုးေျပးေလး တစ္ခ်က္နမ္း႐ံုနဲ႔</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ျပန္လို႔ လန္းဆန္းလာခဲ့ၿပီ</span><br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ရနံ႔အသစ္ဆိုေပမယ့္</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ခုပြင့္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္က</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ဒဏ္ရာမက်က္ေသးတဲ့</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ရင္ဘတ္တစ္စံုကေန</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ပိေတာက္ဆိုတဲ့ ပန္းကို နာမ္စားေျပာင္းေပးလို႔ ရခဲ့ရင္ အလြမ္းပန္းလို႔ ငါေပးခဲ့ပါရေစ။</span><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: transparent none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial;" /></a></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-46724788612946155602010-04-06T23:03:00.003+08:002010-04-06T23:36:56.194+08:00ဆန္ျပဳတ္ တစ္ခြက္<div style="text-align: justify;">အား........ ညကလည္း အရမ္းေအးတာပဲ။ ေမွာင္လိုက္တာလည္း အရမ္းပဲ အျပင္မွာဆို ေတာ္ေတာ္ေအးမွာ။ ခုေတာင္ စာက်က္ေနတာ စားပြဲ အ၀ိုင္းနဲ႔ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္ ကိုယ္စီ အေႏြးထည္ မႏိုင္လို႔ ေစာင္ပတ္ၿပီး စာက်က္ေနရတယ္။ အငယ္သံုးေယာက္ေတာ့ အိပ္ေနၿပီ။ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမက တဲအိမ္ေလးရဲ႕ အလယ္မွာ မီးဖိုရင္း စကားေျပာေနၾကတယ္။<br /><br />ထရံကာဆိုေတာ့ တိုး၀င္လာတဲ့ ေလကလည္း ေအးလိုက္တာေနာ္။ ထြန္းထားတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္မီးက ယဲ့ယဲ့။ စာက်က္ပ်င္းတဲ့ က်ေနာ္ ေဂါက္ ခနဲ လက္သံေျပာင္တဲ့ အမ အိပ္ခ်င္ေပမယ့္ ကႀကီးကို ယပလက္လို က်ိတ္ဆိုေနရတယ္။ ဟိုမွာေလ အေမတို႔ မီးဖိုတဲ့ေနရာ ေျပး သြားခ်င္ လိုက္တာ ခ်မ္းလို႔ေပါ႔။ အမကိုလည္း ေၾကာက္တယ္ မသြားရဲဘူး။<br /><br />ခဏေနေတာ့ ေဖေဖက အလုပ္႐ႈပ္ေနတာ က်ေနာ္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္သြားတာေလ။ သိတာေပါ႔ ေဖေဖ ဘာလုပ္ေနလည္းဆိုတာ ....<br />ညေနက က်န္တဲ့ ထမင္းၾကမ္းနဲ႔ ဟင္းကို ေရာသမ ေမႊေနၿပီဆိုတာ။ ေအးကလည္းေအး ငိုက္ကလည္း ငိုက္ စာက်က္ပ်င္းတဲ့ က်ေနာ္ ေဖေဖ လုပ္ေနတာကို က်ိတ္ၿပီး သေဘာက်ေနတာ ေခၚသံေလးကို ေစာင့္ေနမိတယ္ မ်က္လံုးေတာင္ ျပဴးလာသလားပဲ။<br /><br />ခဏေနေတာ့ တဲအိမ္ေလးဟာ ဆန္ျပဳတ္နံ႔ သင္းေနၿပီ။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ အငယ္ေကာင္က ခ်မ္းလို႔လား မသိဘူး အီသံေပးေနၿပီ အေမက ထေခ်ာ့ေရာ။ အလတ္မက မ်က္လံုးပြတ္ၿပီး ကုတင္ေပၚကေန ဆင္းလာတယ္ မျမင္မကန္းနဲ႔ေလ ဆန္ျပဳတ္ရၿပီလားတဲ့ ေခ်ာ္လဲေသး တယ္။ ႏို႔ညွာက မႏိႈးေသး သူက အိပ္ပုတ္ႀကီးတယ္။<br /><br />ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ေဒါင္ ..... ေဟာ မီးကင္းက သံေခ်ာင္း ႐ွစ္ခါျမည္တယ္ဗ် ... ေဖေဖလည္း ဆန္ျပဳတ္ ႐ွစ္ခြက္ ထည့္ၿပီးသြားၿပီ။ ခ်မ္းကလည္းခ်မ္း မီးဖိုနားလည္း သြားခ်င္ၿပီ။ ေဖေဖက မႏိႈးေသးတဲ့ ႏို႔ညွာကို ေပြ႔ေခၚလာၿပီး လာေဟ့ ဆန္ျပဳတ္ ရၿပီတဲ့။<br /><br />ဟာ........ အဲ့တုန္းက အေပ်ာ္ ခု ဘယ္မွာ ရမွာလည္း ? ေဆာင္းတြင္းအခါ သမယ ႐ွမ္းေျမျမင့္က မိသားစု ျဖစ္ခဲ့ဖူးရင္၊ အေျခအေနျခင္း တူခဲ့ဖူးရင္ ဆန္ျပဳတ္ တစ္ခြက္ရဲ႕ ရသ ???</div>Unknownnoreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-43764500786010864872010-04-04T15:03:00.002+08:002010-04-04T15:10:34.463+08:00ေရနဲ႔မီးမီးနဲ႔ေရ<br />ေရနဲ႔မီး<br />အလွည့္က်တာလား<br />ႏြဲ႔ၾကတာလား<br />နင္႐ွိရင္ ငါမေန<br />ငါေနရင္ နင္မ႐ွိ<br />စိတ္ေကာက္တတ္တဲ့ ပံုစံနဲ႔<br />သႀကၤန္ရက္တြင္းမွာ<br />ငါ႔အိမ္ေပၚမွာ ေရမ႐ွိ<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-55330336685556236002010-03-17T02:13:00.005+08:002010-03-17T03:15:02.155+08:00ဆိုခဲ့ရင္<div style="text-align: justify;">အေမ....<br /><br />အေမ မွတ္မိလား.... မီးေလာင္ျပင္ လူမေနႏိုင္ေသးတဲ့ မိသားစုပိုင္ ေနရာေလးမွာ၊ နားခိုရာ သားတို႔ အရိပ္မဲ့ေနတုန္း... မ႐ွိမဲ့ ႐ွိမဲ့ ေဖေဖနဲ႔ ေမေမရဲ႕ အားအင္နဲ႔ မီးေလာင္ျပင္ လူမေနေသးတဲ့ ေျမေဟာင္းေလးမွာ တဲေလးထိုးၿပီး ေနခဲ့ၾကတာ.............<br /><br />ေမေမ မွတ္မိေသးလား... ျဖစ္စဥ္တူ ေဘးအိမ္က လူနဲ႔ အစ္ကိုႀကီး လက္သီးထိုးခဲ့တာ ............. ဒီအစ္ကိုဟာ သားတို႔အတြက္ မဟာတံတိုင္းေလ..........<br /><br />ေမေမ မွတ္မိေသးလား သား သံုးတန္းႏွစ္က ႏြမ္းပါးတဲ့ ေမေမ့ဆီမွာ မုန္႔ဖိုးေတာင္းတာေလ ........<br /><br />သားမွမသိတာ ေမေမရယ္ ေမေမ ခဲနဲ႔ ေပါက္တာ သား..... အဲဒီေန႔က ေက်ာင္းတက္လို႔မရေတာ့တာေလ..........<br /><br />ေမေမ မွတ္မိလား .... အဲဒီေန႔က ေမေမ အိမ္ျပန္ ေနာက္က်ေတာ့ သားရယ္ အလတ္မရယ္ အငယ္ဆံုးေလးရယ္ ေမေမ့ကို လာႀကိဳတာေလ ...... အလတ္မ ေခ်ာ္လဲတာ .......... သူေတာ္ေတာ္ ငိုခဲ့တယ္......<br /><br />ေမေမ သိေသးလား အငယ္ေကာင္ အတြက္ ေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာေလ သူက နည္းနည္း သားက မ်ားမ်ား စားခဲ့တာ ဆိုင္႐ွင္ေတာင္ အလကား ေကြ်းခဲ့ေသးတယ္ေလ....<br /><br />ေမေမ သိလား........ ႏို႔ညွာမေလးေလ သစ္ပင္ေပၚ တက္ၿပီး သီခ်င္းဆိုခဲ့တာ သူေပ်ာက္လို႔ ေတာ္ေတာ္ ႐ွာရေသးတာ.<br /><br />ေမေမ သိလား အငယ္ေကာင္ လမ္းေလွ်ာက္တတ္ခါစ ေရကူးကန္ထဲ ေလွ်ာက္၀င္တာေလ...<br /><br />ေမေမ သားပဲေမးေနတာ....... ေမေမ သားကို တစ္ခြန္း ျပန္ေမးပါလား..........<br /><br />သား ေမေမေလ............. ဆိုခဲ့ရင္............<br /><br />အေမရယ္ သားတို႔ေတြ ႀကိဳတင္ၿပီးမွ ဇါတ္ညႊန္းမွ ဖတ္မလာခဲ့တာ......<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: transparent none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial;" /></a><br /><br /></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-53442057419272063482010-02-14T08:35:00.004+08:002010-02-14T08:43:07.579+08:00နင့္အတြက္<div style="text-align: center;">( ၁၄ ) ရက္ေန႔တဲ့ ခ်စ္သူေရ<br />ေစာင့္လိုက္ၾက၊ ေမွ်ာ္လိုက္ၾကနဲ႔<br />ရင္ခုန္စရာ ရက္စြဲအေနနဲ႔ေပါ႔<br />သူတို႔ေတြအတြက္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေလ<br /><br />( ၁၄ ) ရက္ေန႔တဲ့ ခ်စ္သူေရ<br />ငါကေတာ့ ေမွ်ာ္စရာ မလိုဘူး၊ ေစာင့္စရာမလိုဘူး<br />ရင္ခုန္သံေတြက အၿမဲခ်ဳိၿမိန္လို႔<br />ေန႔ရက္တိုင္းဟာ ငါတို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္<br /><br />ခ်စ္သူမ်ားေန႔ေလ<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: transparent none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial;" /></a></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-24567564078244845322010-02-12T23:57:00.001+08:002010-02-12T23:59:19.655+08:00ေနမင္းတန္ေဆာင္ လင္းေရာင္တက္ၿပီဘမ်ဳိးဘိုးတူ ၊ ဆင္းသက္လာဘိ<br />မင္းေရာင္ဖိုးဖိုး ၊ ေသြးဆက္ဖံုးလို႔<br />သက္ေသြးမခ်န္ ၊ ေပးဆပ္ကာတည့္<br />မ်ဳိးရိုးဇာနည္ ၊ ဘာမထီကား<br /><br />ငါ႔ေျမငါ႔ေရ ၊ ငါ႔ျပည္သူမ်ား<br />လြတ္လပ္တစ္ဖံု ၊ သာယာစံုဖို႔<br />ကြယ္၀ွက္တစ္ခါ ၊ တည့္တိုးတစ္လွည့္<br /><br />ရင္ဆိုင္ခဲ့၏ ၊ နယ္ခ်ဲ႔ရန္သူ<br />ကုလားျဖဴတို႔ ၊ ေနမ၀င္ျခင္း<br />ၿပိဳပ်က္ဆင္းေအာင္ ၊ ေရာင္ရွိန္ထည္၀ါ<br /><br />သူရကန္စက္ ၊ ရွင္ေနမင္းမွတ္<br />ထြက္ေပၚလာခ်ိမ့္ ၊ ရက္ျမတ္ (၁၃)<br />ၿခိမ့္ၿခိမ့္အံုးအံုး ၊ ေနမင္းတန္ေဆာင္<br />လင္းေရာင္တက္ၿပီ။<br /><br />ေဖဖ၀ါရီလ (၁၃) ရက္ေန႔တြင္ က်ေရာက္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေမြးေန႔အား ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-20794486788242805322010-02-12T06:09:00.003+08:002010-02-12T22:45:17.560+08:00အေရာင္မိွန္ေနေသာ ၾကယ္ ( ၁၄ ) ပြင့္<div style="text-align: center;">၁၄ ရက္ေန႔ကို ၊ စိတ္၀ယ္မွန္းလို႔<br />ေခ်ာကလက္နဲ႔ ၊ ခ်စ္စရာကတ္<br />စိတ္ကူးေနတယ္ ၊ ခ်စ္ျခင္းသေကၤတတဲ့။<br /><br />အနာဂတ္ဗိမၺာန္ ၊ ဗိသုကာဖန္ဆင္း<br />ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ ၊ ဖြားျမင္ခဲ့တဲ့<br />၁၃ ရက္ေန႔ကို ၊ ေမ့ေနၾကတယ္။<br /><br />ညီေနာင္ေတြစုစည္း ၊ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕အႏွစ္<br />ေသြးစည္းခဲ့ျပည္ေထာင္ ၊ အဓြန္႔ရွည္ေအာင္တဲ့<br />၁၂ ရက္ေန႔ကို ၊ ေမ့ေနၾကတယ္။<br /><br />နတ္သမီးကဟန္ ၊ တိုင္းျမန္ျပည္မွ<br />ေတာင္ေပၚေတာင္ေအာက္ ၊ ဒိုးယိုေပါက္သို႔<br /><br />ေသြးစည္းကပြဲ ၊ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲလို႔<br />ေျခခ်ဳိးလက္ခ်ဳိး ၊ ကကြက္တစ္မ်ဳိး<br />မရိုးေလေအာင္ ၊ ဇါတ္ကေဆာင္လို႔<br /><br />ကေခ်သည္ေပါင္း ၊ ( ၁၄ ) အားနဲ႔<br />အမိျမန္ျပည္ ၊ ကကြက္ညီေအာင္<br />ရက္စြဲသတ္မွတ္ ၊ ( ၁၂ ) ရက္ဟု<br /><br />လျမတ္တပို႔ ၊ ဤမွစလို႔<br />ေရာင္းရင္းညီကို ၊ မယ္ပ်ဳိပ်ဳိတို႔<br />အမိျပည္ေထာင္ ၊ ဓြန္႔တည္တန္႔ေအာင္<br />ႀကိဳးစားပါစို႔….ေလ။<br /><br />( ၆၃ ) ႀကိမ္ေျမာက္ ျပည္ေထာင္စုေန႔အား ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com/" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0pt none ! important; background: transparent none repeat scroll 0% 0%; -moz-background-clip: -moz-initial; -moz-background-origin: -moz-initial; -moz-background-inline-policy: -moz-initial;" /></a></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-80352010463485153532010-01-30T20:32:00.003+08:002010-01-30T21:29:41.123+08:00ငယ္ငယ္က<div style="text-align: justify;">ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္က....<br /><br />~~~~~~~~~~~~~~~~ စစ္တိုက္တမ္း ကစားခဲ့ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္ ျဖစ္မလာဘူး။<br />~~~~~~~~~~~~~~~~ ဖားကေလးဖမ္းၿပီး ရင္ခြဲခဲ့ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ ဆရာ၀န္ႀကီး ျဖစ္မလာဘူး။<br />~~~~~~~~~~~~~~~~ ေ၀ဖာခ်ပ္ေလးနဲ႔ အိမ္ေဆာက္ခဲ့ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ အင္ဂ်င္နီယာႀကီး ျဖစ္မလာဘူး။<br />~~~~~~~~~~~~~~~~ ရန္ခဏခဏ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ လက္ေ၀ွ႔သမား ျဖစ္မလာဘူး။<br />~~~~~~~~~~~~~~~~ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ပံုေျပာေကာင္းခဲ့ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးသမား ျဖစ္မလာဘူး။<br />~~~~~~~~~~~~~~~~ ခဲတံနဲ႔ အ႐ုပ္ဆြဲခဲ့ဖူးတယ္ ဒါေပမယ့္ ပန္းခ်ီဆရာ ျဖစ္မလာဘူး။<br />~~~~~~~~~~~~~~~~ ကားခိုးေမာင္းခဲ့ဖူးတယ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကားဆရာ လာျဖစ္ေနတယ္။<br /><br />ငယ္ငယ္က အေတြးေတြဟာလည္း အမွန္တရားပဲ။ ခုျဖစ္ေနတာလည္း အမွန္တရားပဲ။ ခုေတြးေနတဲ့ အေတြးေတြ၊ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခု ေႏွာင္းပိုင္းမွာ ငယ္ငယ္က ဆိုၿပီးေတာ့ ငါ စာျပန္ေရး ႏိုင္ဦးမွာလား။<br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;" /></a><br /></div><input id="gwProxy" type="hidden"><!--Session data--><input onclick="jsCall();" id="jsProxy" type="hidden"><div id="refHTML"></div>Unknownnoreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-51886354749219564002010-01-25T12:46:00.004+08:002010-01-25T13:35:05.756+08:00မသာစရိတ္မိတ္ေဆြ........<br /><br />ေမာဟမ်ားတဲ့ ေလာကမွာ သင္ ေလာဘေတြနဲ႔ ခရီးဆက္ခဲ့တယ္ေနာ္။<br /><br />နင္းျပားဘ၀နဲ႔ ေလာကကိုလည္း သင္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ ၿပီးၿပီေနာ္။<br /><br />ရီျခင္း၊ငိုျခင္းေတြနဲ႔ ေလာကကို အမ်ားနည္းတူ သင္ မွတ္ေက်ာက္ေတြ တင္ခဲ့တာပဲေနာ္။<br /><br />သံသရာရဲ႕ ထြက္ေပါက္ တရားဓမၼကိုလည္း သင္ ႐ွာေဖြခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္။<br /><br />လက္က်န္ ရက္စြဲေတြက နည္းပါးလာေတာ့ ေလာကကို သင္ ေၾကာက္စျပဳလာၿပီေနာ္။<br /><br />အေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားကိုလည္း သင္ နာၾကားခဲ့ဖူးတယ္ေနာ္။<br /><br />ဥာဏ္ဦးခဲ့ရင္ သံသရာမွာ သင္ လမ္းပန္းသာမွာကိုလည္း သင္ သိခဲ့တယ္ေနာ္။<br /><br />ဥာဏ္လည္းဦးပါရဲ႕ အေသခရီးကို သင္ မေလွ်ာက္ရဲေသးတာကလည္း........?<br /><br />မၾကာေတာ့ရင္ မသာကံစမ္းမဲ ေပါက္မွ အေလာင္းလွမယ့္ အျဖစ္ကို သင္ ႀကိဳသိေနလို႔မ်ားလား .......... ?<br /><br />မသာေတြကမ်ားၿပီ သယ္ယူသူေတြရဲ႕ မႏိုင္၀န္ကို သင္ သိေနလို႔မ်ားလား.......?<br /><br />ေအာ္..... မိတ္ေဆြ အေသမဦးခင္ ဥာဏ္ဦးေအာင္ ဆိုတာထက္ မသာစရိတ္ ျပည့္မွီေအာင္ သင္ ႐ွာထားဖို႔လည္း လိုတယ္ေနာ့။<br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-1777412676764986355.post-37242290154735973132010-01-18T20:21:00.004+08:002010-01-18T20:41:26.705+08:00သင္ပိုင္အပ္သည္ထားရာေနေစ<br />ေစလိုရာသြား<br />မင္းခစားရယ္<br />ငါေလမဟုတ္<br /><br />ထားရင္လည္းေန<br />သတ္လိုရင္လည္း<br />ေသေစအျပစ္<br />မက်ဴးသမို႔<br /><br />ထားရာေနခဲ့<br />ေစရာေရာက္သြား<br />မိန္႔ေတာ္ခ်မွတ္<br />သင္ပိုင္အပ္သည္<br /><br />ငါ၏၀ိဥာဥ္<br />ငါ႔စိတ္လ်ဥ္အား<br />သင္သာပိုင္စိုး<br />စိုးမိုးအပ္သည္<br /><br />ေစလိုကေစ<br />သတ္လိုကသတ္<br />သင္ျပဳသမွ်<br />ငါေက်နပ္သည္<br /><br />စာနာေထာက္ထား<br />ငဲ့ပါျငားဟု<br />ငါေလမဆို<br />သင္ျပဳႏိုင္သည္ <br /><br />သို႔ေပေသာ္ျငား<br />ျပဳအပ္သမွ်<br />ကိစၥရပ္တြင္<br />အၿပံဳးပန္းမ်ား အသင္ ပန္ဆင္ႏိုင္ပါေစေလ.............<br /><br /><br /><a href="http://www.mylivesignature.com" target="_blank"><img src="http://signatures.mylivesignature.com/54487/228/C8AE643186E57B576F0161ADC10981DC.png" style="border: 0 !important; background: transparent;"/></a>Unknownnoreply@blogger.com7