နာရီ

Saturday, September 27, 2008
နာရီ
အမွားနဲ႔ပဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္
အမွန္နဲ႔ပဲေလွ်ာက္ေလွ်ာက္
နာရီဟာေရႊ႕လ်ားေနမွာပဲ
လူတိုင္းဟာ
နာရီကိုၾကည့္တယ္
နာရီက
မ်က္ႏွာမလိုက္ဘူး
အားလံုး ၂၄ နာရီပဲ
နာရီကို
လူတိုင္းပိုင္ဆိုင္တယ္
၂၄ နာရီ
ပံုစံမတူရုံေလးေပါ႔..............

အမွား

Wednesday, September 17, 2008
ေလေတြ တဟူးဟူး တိုက္ခတ္ေနသည္၊ ေနရာကား လားရွိဳးၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ကရ ၂၅၀၀ ေစတီေတာ္ ရင္ျပင္ထက္၊ ခ်ိန္ကား မနက္ ၆ နာရီ၊ ႏွင္းမ်ားပင္ မကြဲတတ္ေသး၊ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး ၿငိမ္သက္ေနသည္၊ ခ်မ္းေအးလြန္းလွသည္။

ဤေနရာတြင္ လူသားသံုးဦး ရွိေနသည္၊ မိန္းကေလးတစ္ဦး၊ ေယာက်ၤားေလးႏွစ္ဦး၊ သံုးဦးစလံုး တိတ္ဆိတ္ေနၾကသည္။ တိတ္ဆိတ္ျခင္းကို စိုင္းေသြးမွ စတင္ၿဖိဳခြဲလိုက္သည္။

“ကဲ ကိုေဇာ္္နဲ႔ ေထြးငယ္ ညကဖုံးဆက္ၿပီး ဒီေနရာကို ခ်ိန္းတာ ဘာကိစၥလည္း” ကိုေဇာ္မွ ၄င္းက်တ္ကက္တြင္းမွ အရာ၀တၳဳ တစ္ခုယူကာ
“စိုင္း နင္ဒါယူထားပါ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးရဲ႕ ေျပာစကားကို ဆံုးေအာင္နားေထာင္ပါ၊ ၿပီးရင္နင္ႀကိဳက္သလို ဆံုးျဖတ္ႏွိုင္တယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္စိုင္း ကိုေဇာ္ေျပာသလိုပါပဲ စကားကိုေတာ႔ ဆံုးေအာင္နားေထာင္ေပးပါ၊ ၿပီးမွ ႀကိဳက္သလို ဆံုးျဖတ္ပါ”
စိုင္းေသြး ဘာမွနားမလည္ေသး လက္ထဲမွ ကိုေဇာ္ေပးထားေသာ ဓါးေျမွာင္၊၄င္းတို႔ႏွစ္ဦးအား ကဲနင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ရွင္းရွင္းေျပာပါ၊ ဘာေျပာခ်င္တာလည္း....

“ကဲပါေထြးငယ္ပဲ စေျပာပါ႔မယ္ စိုင္း ေထြးငယ္ကို ခြင္႔လြတ္ပါ၊ စိုင္းနဲ႔ ေထြးငယ္ရဲ႕ အခ်စ္ကို ေမ့ေပးပါ၊ ငယ္သံေယာဇဥ္နဲ႔ ခံစားမိတာကို အခ်စ္လို႔ ေထြးငယ္ထင္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ စိုင္းမွတ္မိမွာပါ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ စိုင္းေက်ာင္းပိတ္လို႔ ၿမိဳ႕ျပန္လာေတာ႔ ကိုေဇာ္ကို ေခၚလာတယ္ေနာ္၊ ေထြးငယ္နဲ႔ ကိုေဇာ္ကို၊ စိုင္းကိုယ္တိုင္ မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တယ္ေလ၊ အဲဒီ ေန႔ကတည္းက ကိုေဇာ့္အၾကည့္ေတြကို ေထြးငယ္ ရင္ခုန္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္ရက္ မတိုင္မခ်င္း ေထြးငယ္တို႔ သံုးေယာက္ သြားအတူ စားအတူ၊ ေနလာခဲ႔ၾကတယ္ေနာ္၊ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္နီးေတာ႔ စိုင္းနဲ႔ ကိုေဇာ္ျပန္သြားေတာ႔ေလ၊ စိုင္းကို သတိရတာထက္၊ ကိုေဇာ္ကုိ ဘာလို႔ ပိုသတိရေနတာလည္း၊ ကိုယ့္စိတ္ကို နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ စိုင္းဆီက လာတဲ့စာထက္ ကိုေဇာ္ဆီက လာတဲ့စာကပို မ်ားတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး ကိုေဇာ္က ေထြးငယ္ကို ခ်စ္ခြင့္ပန္လာပါေတာ့တယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္စိုင္း နင္ႀကိဳက္သလို ဆံုးျဖတ္ႏိုင္တယ္ေနာ္၊ ဒါေပမယ့္ စကားကိုေတာ့ ဆံုးေအာင္နားေထာင္ေပးပါ၊ သစၥာအေနနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္၊ ငါနဲ႔ ေထြးငယ္ နင့္အေပၚ သစၥာမဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားၿပီးေျပာရင္၊ ငါနဲ႔ေထြးငယ္ မွန္တယ္၊ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ ႏွလံုးသားကို ကိုးကြယ္ပါရေစ။ မေန႔ညကပဲ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္၊ ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီ၊ နင့္ကိုလည္း မလိမ္ခ်င္ဘူး ဒါေၾကာင့္ နင့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို လာယူတာပါ”
လက္ထဲမွ ဓါးေျမွာင္ တစ္ဆက္ဆက္ တုန္ေနသည္၊၊
“နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ေျပာေနတာ တစ္ကယ္လား”
“ဟုတ္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္း”
“စိုင္း တစ္ခုခု ဆံုးျဖတ္ေပးပါ”

သစၥာမဲ့လိုက္ၾကတာ၊ ရက္စက္လိုက္ၾကတာ၊ တစ္ေယာက္က အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္း၊ တစ္ေယာက္က ငယ္ခ်စ္၊ ႏွလံုးသားကို ကိုးကြယ္ခြင့္ျပဳ လိုက္ရမွာလား၊ သစၥာမဲ့လုပ္ရပ္ကို အျပစ္ေပးရမွာလား၊ မ်က္လံုးအိမ္ တစ္ခုလံုးေ၀၀ါးေနၿပီ။
''ကိုေဇာ္ ေထြးငယ္ ငါ႔ေရွ႕ကေန ထြက္သြားၾကပါေတာ့ကြာ၊ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ငါမျမင္ပါရေစနဲ႔ေတာ့''

''စိုင္း ခြင့္လြတ္ပါကြာ ငါတို႔သြားေတာ့မယ္''

''စိုင္း ေထြးငယ္တို႔ သြားေတာ့မယ္''

''သြားၾကေတာ့..........................''

မည္သူမွားသနည္း စာေရးသူနဲ႔ အေျဖၫိွရေအာင္ ........

မေသခင္ (၁၀) ရက္တဲ႔

Tuesday, September 16, 2008
မ၀ါ၀ါခိုင္မင္းရဲ႕ တက္ဂ္ျခင္းကို ခံရၿပီး သကာလ၊ က်ေနာ္အေတြးေတြ အမ်ားႀကီး၀င္လာတယ္။ မေသခင္ ၁၀ ရက္ ဘာလုပ္ၾကမလည္းဆိုေတာ႔၊ က်ေနာ္တို႔ ပုထုဇဥ္မွာ မသိျခင္း ၅ ခုနဲ႔ ဘ၀ေျပာင္းၾကတာဗ်၊ ဘာေတြလည္းဆိုေတာ႔....

၁။ ဘယ္ေန႔ေသရမွာလည္းဆိုတာကို......မသိျခင္း
၂။ ဘယ္အရြယ္မွာေသရမွာလည္းဆိုတာကို......မသိျခင္း
၃။ ဘယ္ေနရာမွာေသရမွာလည္းဆိုတာကို......မသိျခင္း
၄။ ဘယ္ပံုစံနဲ႔ေသရမွာလည္းဆိုတာကို......မသိျခင္း
၅။ ေသၿပီးရင္ဘယ္ေရာက္မွာလည္းဆိုတာကို......မသိျခင္း

ဒီလိုမသိျခင္း ၅ ခုရွိတယ္ဗ်၊ ဒါေၾကာင္႔ က်ေနာ္ဒီလိုေတြးမိတယ္.. ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်က်ေနာ္တို႔ဟာ မေသခင္(၁၀)ရက္ ကိုရင္ဆိုင္ ေနၾကတာဗ်၊ ဒီေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဘာကိုမွ် မသိႏိုင္ေသးတဲ႔ သနားစရာ သတၱ၀ါေလးေတြလို႔ က်ေနာ္ ျမင္မိတယ္။ ဥာဏ္မီသေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ အထက္ပါ မသိျခင္း ၅ ပါးကို သိေနခဲ႔တာကို က်ေနာ္တို႔ ကံေကာင္းတာပဲဗ်။ကဲဒီေတာ႔ က်ေနာ္တို႔ ဘာလုပ္ၾကမွာလည္း ဘာစလုပ္မွာလည္းရွင္းရွင္းေလးပါ ေန႔စဥ္ ေဆာက္တည္ ရမယ့္ သီလ၊ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ဒါန၊ ႀကိဳးစား က်င္႔ႀကံရမယ့္ ဘာ၀နာ။ ေလာဘ ေမာဟေတြပယ္။ အေကာင္းဆံုး ကေတာ႔ ရသမွ်အခ်ိန္ေလး ၀ိပႆနာ တရားကို နားလည္ တတ္စြမ္းေအာင္ေလ့လာပါ၊ ဆရာေကာင္း ရွာပါ ကိုယ္တိုင္ အားထုတ္ ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ၊ ဒီခႏၶာျဖစ္စဥ္ တရားကို နားလည္ရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဘယ္လို ဒုကၡ မ်ဳိးပဲ လာပါေစ ႀကံဳပါေစ သိပ္ၿပီးေတာ႔ မတုန္လွဳပ္ေတာ႔ဘူးဗ်။

ဒါေၾကာင္႔ မ၀ါရဲ႕ တက္ဂ္ျခင္းကို က်ေနာ္ဒီလိုျပန္ေျဖပါတယ္။မေသခင္(၁၀)ရက္ကို ႀကိဳမသိႏိုင္တဲ႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ေတြ
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေကာင္းျခင္းအမွဳေတြကိုသာ ေဆာင္ရြက္ႀကမယ္ဆိုရင္ျဖင္႔ မေသခင္(၁၀)ရက္ကို ေတြးေၾကာက္ေနစရာ မလိုေတာ႔ပါဘူးဗ်ာ.....

ဇီးကြက္ႏွစ္ေကာင္

Friday, September 12, 2008
က်ေနာ္အရမ္းခ်စ္တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္ဗ်။
သူေလးလည္းက်ေနာ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ယံုတယ္။
သူေလးက်ေနာ့ကို ခ်စ္တယ္လို႔ အေျဖေပးၿပီးတဲ့ ေနာက္တစ္ေန႔မွာ
က်ေနာ္စိတ္ကူးေလးတစ္ခု အေကာင္အထည္ေဖာ္မိတယ္။
ဘာလည္းဆိုတာသိခ်င္လား၊ ေျပာျပပါ႔မယ္၊ ဒီလို.. အဲဒီေန႔မွာ
သူမနဲ႔က်ေနာ္ ခါတိုင္းေတြ႔ေနၾက ေနရာေလးမွာ၊ ဒီ႔ထက္ပိုတိက်ရရင္
က်ေနာ္တို႔ထိုင္ေနၾက ေနရာေလးမွာ ထိုင္ရင္းသူမ ေရာက္လာမယ့္အခ်ိန္ကို
ေမွ်ာ္ေနတာေပါ႔၊ မၾကာပါဘူး သိပ္ကိုလွပတဲ့ က်ေနာ့ခ်စ္သူေလး ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။

''ေမာင္ ေစာင့္ေနတာၾကာၿပီလား'' ေအာင္မေလးဗ်ာ နား၀င္ခ်ဳိလိုက္တာ...
''ဗ်ာ..ေအာ္ ဟုတ္'' ကဲၾကည့္ ဂေယာင္ဂတမ္းေတာင္ ျဖစ္တယ္။
''သိပ္မၾကာေသးပါဘူး ျဖဴေလးရဲ႕'' ''လာဒီမွာထိုင္'' သူမလက္ကေလးတြဲရင္း
ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ''ကဲ ျဖဴေလးမ်က္စိမွိတ္ထားေနာ္ ေမာင္ ျဖဴေလးလက္ထဲကို
ပစၥည္းတစ္ခု ထည့္ေပးမယ္ ၿပီးမွဖြင့္ၾကည့္'' '' ဟုတ္. ေမာင္'' ''ေရာ႔ ဖြင့္ၾကည့္လို႔ရၿပီ''
''ဟယ္ ဇီးကြက္ရုပ္ႀကီးပါလား'' ''ဟုတ္တယ္ ေမာင့္ဆီမွာလည္း ဒီမွာတစ္ရုပ္''
''ေမာင္ေျပာျပမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္'' ''ဟုတ္ ေျပာေလ ေမာင္''
''ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ဒီေန႔ကစၿပီး ဒီဇီးကြက္ရုပ္ေလးထဲမွာ ပိုက္ဆံစုၾကမယ္''
''ဟုတ္ဆက္ေျပာပါဦး ေမာင့္စိတ္ကူးေလး'' ''အရုပ္ေလးထဲ ပိုက္ဆံျပည့္လာရင္ ေမာင္တို႔လက္ထပ္ၾကမယ္''
''ဟယ္ေကာင္းလိုက္တဲ့ ေမာင့္စိတ္ကူးေလး'' ''ကဲ ဒီေတာ့ ခုခ်ိန္ကစၿပီး မလိုတာေတြ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး စစုမယ္''
''ၿပီးေတာ့ ေျပာစရာရွိေသးတယ္ ဒီဖက္တိုးလာ ျဖဴေလး တိုးတိုးေလးေျပာမယ္'' ''ရြတ္'' ''ဟာ ေမာင္မေကာင္းဘူး
ျဖဴေလးရွက္ပါတယ္''

ဒီလိုနဲ႔ အဲဒီေန႔ကစတင္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ စုဗူးေလးကို အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔၊
ဇီးကြက္ရုပ္ေလးရဲ႕ ဗိုက္ထဲကို ရာတန္ႀကီးေတြကအစ ဆယ္တန္ေတြအဆံုး ရွိတာနဲ႔ထည့္ေတာ႔တာပဲ။
ဒီလိုနဲ႔ေနလာရင္း က်ေနာ္ဟာ တိုင္းတပါးကို ထြက္ခြာဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာေတာ႔တယ္။
''မငိုပါနဲ႔ ျဖဴေလးရယ္ ေမာင္ခုလို ႏိုင္ငံျခားထြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ရတာလည္း ေမာင္တို႔စုဗူးေလး
ျမန္ျမန္ျပည့္ေအာင္လို႔ပါ'' ''ေမာင္ရယ္''
''ျဖဴေလး ေဘးနားမွာေမာင္မရွိရင္လည္း ဇီးကြက္ရုပ္ေလးက ရွိေနမွာပဲ အားမငယ္နဲ႔ေနာ္''
'' ဟုတ္ကဲ့ပါ ေမာင္ရယ္ '' ''ေမာင္တို႔ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အျမန္ဆံုး အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ ေမာင္ႀကိဳးစားပါ႔မယ္''
''ကဲေမာင္သြားၿပီ ျဖဴေလးရယ္''

ႏွဳတ္ဆက္မ်က္ရည္ကို သုတ္ေပးရင္း၊ က်ေနာ္ေက်ာခိုင္းခဲ႔တာ ခုဆိုရင္ ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေျပာင္းလဲလာတဲ႔ စနစ္ေၾကာင့္လား၊ ႀကီးျမင္႔လာတဲ့ ကုန္ေစ်းႏွဳံးေၾကာင့္လား၊
ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတဲ႔ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ဇီးကြက္ႏွစ္ေကာင္ဟာ အခုထက္ထိ ဗိုက္မျပည့္ႏွိုင္ေသးဘူး၊
ဒါေပမယ့္ အရိပ္ကေလးလို ၾကည့္ေနမွာပါ ဇီးကြက္ကေလးရယ္။............

စလယ္ဆံုး နိဂုံးလွဖို႔

Thursday, September 11, 2008
က်ဳပ္အေတြးတစ္ခု ရလာတာနဲ႔ စဥ္းစားမိတယ္ဗ် ဒီလို..............

လူ႕ဘ၀ကို စာစီစာကုံး တစ္ပုဒ္နဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္တယ္ ဥပမာဗ်ာ
က်ဳပ္တို႔လူ႕ဘ၀ထဲကို စတင္၀င္ေရာက္လာတာနဲ႔ အူ၀ဲဆိုၿပီး
စာစီစာကံုးရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကို ရလိုက္ၿပီေနာ္ ကဲဒီေတာ႔ ဒီေခါင္းစဥ္ကို
ဘယ္လိုသီကံုးၾကမွာလည္း...................

ငယ္ရြယ္စဥ္ေက်ာင္းသားဘ၀မွာ ဒီစာစီစာကံုးရဲ႕ နိဒါန္းကို လွလွပပ
ဖြင္႔လိုက္ၾကရေအာင္၊ နိဒါန္းကိုအစပ်ဳိးရာမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အူ၀ဲခဲ႔တာျခင္း မတူလို႔
နိဒါန္းမွာကတည္းက စတင္ကြဲလြဲခဲ႔တာပဲ၊ ဘယ္လိုပဲကြဲလြဲပါေစ နိဒါန္းကပ်ဳိးရမွာပဲေလ
မေရးမေနရ ေလာကသားတိုင္းရဲ႕တာ၀န္မို႔႔ပဲ၊
နိဒါန္းကိုအလွပဆံုး ဖြင္႔ႏိုင္ခဲ႔သူေတြ ရွိသလို၊ ေတာ္သင္႔ရုံ ဖြင့္ႏိုင္တာလည္း ရွိတာပဲ၊
နိဒါန္းကို ျဖစ္ရုံေလးတင္ ဖြင့္ခဲ့ႏိုင္ၿပီး စာကိုယ္ထဲကို တန္း၀င္ခဲ့ရသူလည္းရွိတယ္။
ေက်ာင္းသားအရြယ္ နိဒါန္းရယ္ ၿပီးဆံုးလို႔၊ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ စာကိုယ္ကို ခ်ယ္ရာမွာ........

နိဒါန္းရဲ႕ အစကိုပ်ဳိးခဲ့တဲ့၊ ပံုစံအတိုင္း တြန္းပို႔ျခင္းကို ခံရေတာ႔တာပဲ၊ ဒီနယ္ပယ္က
အရမ္းကို ရွဳပ္ေထြးေပြလီလွတယ္၊ နိဒါန္းရဲ႕ေဆးခ်က္ အေရာင္ကိုလိုက္ၿပီး
ပံုစံမ်ဳိးစံု အသြင္မ်ဳိးစံုနဲ႔ ေရးလိုက္ၾက၊ သီကံုးလိုက္ၾကနဲ႔ ကိုယ္႔စာေလးကို
တန္ဖိုးရွိေအာင္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေအာင္ လိွဳင္းထန္လည္းစာေရး၊
ေလထန္လည္းကဗ်ာေရး၊ ေလေျပထဲမွလည္းသီေကြ်းခဲ့ၾကတာပဲ။
ခံစားခ်က္မ်ဳိးစံု၊ ေ၀ဒနာေပါင္းစံုနဲ႔ ေရးၾက သီကံုးၾကနဲ႔၊ စာကိုယ္ပိုင္းလည္းၿပီးလို႔
တတိယအရြယ္ နိဂံုးကိုခ်ယ္ရာမွာေတာ႔.............

ကိုယ့္ရဲ႕ စခဲ့ေသာနိဒါန္း ေရးခဲ့ေသာစာကိုယ္၊
ပ်ဳိးခဲ့ေသာပန္းမ်ား၊ ပြင့္ခဲ့ေသာပန္းမ်ား၊ အားလံုးအားလံုးကို ေနရာတက် စီမံခ်၍
ထားခဲ့ရေတာ႔မွာမို႔၊ ေႏွာင္လာေနာက္သားမ်ားမွာ၊ သက္ဆိုင္ရာသက္ဆိုင္ေၾကာင္းမွ
ဤစာစီစာကံုးကို ဖတ္ရွဳ႕မွတ္သားမွာမလြဲ ေသခ်ာပဲ၊ ကဲဒီေတာ႔ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တဲ့
ေခါင္းစဥ္နဲ႕စာစီစာကံုးကို အလွပဆံုးနဲ႔ အဆင္ေျပဆံုးျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လိုထားရစ္
ၾကမွာလည္း ကဲဗ်ာ အေကာင္းဆံုးေရးခဲ့ၾကစမ္းပါဗ်ာ။
အလွပဆံုးနိဂံုးေပါ႔ဗ်ာ...............

အမုန္းဆိုသည္မွာ

Tuesday, September 9, 2008
တပ္မက္ေသာ
အခ်စ္၏ေနာက္တြင္
သံသယ၀င္လာေသာ္
အသင္ႀကံဳဖူးလား
အမုန္းသည္
ဂြင္ဖန္၍၀င္လာတတ္သည္
သို႔ေသာ္...........
ထိုအမုန္းသည္
အခ်စ္ေၾကာင္႔ျဖစ္တည္
လာသည္သမံု႔
အခ်စ္မရွိလ်င္
အမုန္းလည္းမရွိႏိုင္ေပ.........
ထို႔ေၾကာင္႔...........
အမုန္းဆိုသည္မွာ...........

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ

Saturday, September 6, 2008
တစ္ဦးႏွင္႔တစ္ဦး
ရင္ခုံသံျခင္း
နားလည္မႈမ်ားကို
ေျပာျပဖို႔ရန္
ေခါင္းစဥ္မရွိ၍
ဤအခ်စ္ဆိုေသာ
ပညတ္ကို
သတ္မွတ္ၾကေလသည္.....
ထို႔ေၾကာင္႔ အခ်စ္ဆိုသည္မွာ
ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ရင္ခံုသံပင္
ျဖစ္ေတာ႔သည္..........
ထို႔ေၾကာင္႔ ရင္ခံုသံျခင္း
မတူညီၾက၍ အခ်စ္သည္လည္း
မတူညီႏိုင္ေပ...........

အေျဖမ်ား

Friday, September 5, 2008
ေက်ာင္းစာသင္ခန္းတစ္ခုတြင္
ဆရာမမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအား
ေမးခြန္းတစ္ခုေမးေလသည္ ။
ေမးခြန္းမွာ....... တပည့္တို႔
တပည့္တို႔ ႀကီးျပင္းလာရင္ အနာဂတ္အတြက္
တပည့္တို႔ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ေျပာျပပါဦးဟု
ေမးခြန္းထုတ္ေလသည္။
အေျဖမ်ားမွာ.................

ညီေဂ်ာ္..... ေလယာဥ္ပ်ံေမာင္းခ်င္တယ္
သာဂိ..... ဆရာ၀န္ႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္
အိတံု.... က်မကေတာ႔ မိခင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္
ခ်က္ႀကီး..... က်ေနာ္ကေတာ႔ အိတံုကို ကူညီခ်င္ပါတယ္..

အႏွီ..... ေမးခြန္းအား ခင္ဗ်ားတို႔ကို ေမးခဲ႔လ်င္ မည္သို႔
ေျဖဆိုမည္နည္း... ေျဖၾကပါဦးေတာ႔....

ဘာသာမဲ႔

Thursday, September 4, 2008
ေျပာမထြက္ျငားလည္း
ရင္ခံုသံစည္းခ်က္တိုင္းဟာ
နားေထာင္တတ္မယ္ဆိုရင္
ဘာသာစကားမဲ႔တဲ႔
အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ
စကားလံုးေတြၾကားေနရမွာပါ.....

တက္ဂ္ရျခင္း

Tuesday, September 2, 2008
အႏွီ... စလံုးမွ ၀လံုး အဲမွားလို႔
ေကာင္မေလး၏ အႏိုင္က်င္႔ျခင္းကို
ခံရေသာ္ျငားလည္း ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးျဖင္႔
ဤတက္ဂ္ျခင္း အမႈကိုက်ဳပ္ျပဳေပေတာ႔မည္.....

က်ဳပ္တြင္သာမန္မွ်သာရွိေသာ ကိစၥႏွင္႔၀ိစၥမွာ.....
နာမည္..... ရွင္ရဲထြတ္
nick name..... ရဲထြတ္ငယ္
၀ါသနာ..... ကဗ်ာေရးစပ္ျခင္း
ေနရပ္..... ပထ၀ီေျမထု

ႏွစ္သက္ေသာအရာမ်ား.....
အေရာင္..... ျဖဴ မည္း
ပံုစံ..... လြတ္လပ္ေသာ
ဂီတ..... ေရာ႔ ( ခ္ )
အဆိုေတာ္..... ေလးျဖဴ
၀ါးတီး.... ရုိးရာ
စာေရးဆရာ.... ေမာင္ထင္
အားကစား..... ေဘာ္လံုး

အခ်စ္ေရးအခ်စ္ရာ.....
ခဲမွန္ဖူးသူမို႔ ၫိွဳ႕သံၾကားရင္လန္႔တယ္

ေလးစားရေသာပုဂၢိဳလ္မ်ား.....
ေလးစားထိုက္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုး

အားလပ္ခ်ိန္.....
ကဗ်ာစပ္၍ တန္ဖိုးရွိေသာ အခ်ိန္မ်ားျဖဳန္းတီး

ေပ်ာ္ရႊင္ဆံုးေသာကာလ.....
၀မ္းနည္းျခင္းႏွင္႔ ကင္းေ၀းေသာ ကာလ

၀မ္းနည္းဆံုးေသာကာလ.....
သစၥာတရားျဖင္႔ ထိန္းကြပ္သည္

ေျပာျပလိုေသာအရာ.....
လိမၼာစြာ ေနၾကရန္

စိတ္၀င္စားေသာအရာ.....
ေ၀ဒနာႏွင္႔တဏွာ ၾကားမွထြက္ခြာရန္

ဤ tag အားေရးရျခင္းအေၾကာင္းရင္း.....
နားပူလာသူ DREAM ဆိုသူ၏ ေပးေသာဆုႏွင္႔
ျပည့္၀ေစရန္အလို႔ငွာ ေရးရျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ႔သည္....

ပုလဲစက္

Monday, September 1, 2008
ေခ်ာင္းေလးရယ္ျခား
တစ္ညေ၀းလို႔
ငိုလိုက္ရတာ
ရက္ခုႏွစ္ရာ
လူရယ္လိုလို
ငွက္လိုလိုနဲ႔.......
ရက္ေတြအိုေဆြး
မိုင္ေထာင္ေ၀းတဲ႔
လူသားစင္စစ္
တို႔အျဖစ္က
ေ၀းတိုင္းတာငို
ေဆြးအားပိုမူ
မ်က္လံုးအိမ္ထြက္
ပုလဲစက္မ်ား
ဘယ္မွာကုန္ခန္း
ႏိုင္ပါမည္နည္း...............