မွ.........

မွ........
မတူညီေသာ
လာျခင္းမ်ား...

ရက္မတူ
ႏွစ္မတူေသာ
လီယိုဖြား သံုးေယာက္............

2009 တြင္
လူျခင္းဆံု၍
ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းၾက.........

ၾသဂုတ္လ
22 ရက္တြင္
ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း ျပည့္၀ၾက၏......

ေမြးလတူ တိုက္ဆိုင္ေသာ ေမာင္ႏွမ သီဟ၊ ေနာင့္၊ ေႏြး...... ကဗ်ာ မပီ စာမမွီေပမဲ့ ဒီကဗ်ာနဲ႔ လက္ေဆာင္ေလး ေပးလိုက္ပါတယ္။

၆၄

ေငြေသာ္တာ လစႏၵာနံေဘး
ထြန္းလင္းသာ ၾကယ္စင္ေသာၾကာ
မန္းေ႐ႊဘံု ဟိုးျမင့္ထက္မွာ
တင့္လွတယ္ေလး

ဖြားႏွစ္တူ ထိုသူ ႏွစ္ဦးမွာ
မတိုင္ပင္ပါ ထြက္ခြာခ်ိန္ေရာက္
လမင္းသာ ေငြေရာင္ေပ်ာက္လို႔
ၾကယ္စင္မွာ ေႂကြက်တယ္ေလး

မိုးသႀကၤန္ ဦးေဇာ္သြားေတာ့
ကာတြန္း ဆရာ ကံခြ်န္လိုက္တယ္
ရတနာပံု ဂု႐ုမ်ားက
ခ်စ္ၾကတယ္ေလး

1945 ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ျခင္းတူ ဖြားျမင္ခဲ့၍၊ 2009 ခုႏွစ္တြင္ ႏွစ္ျခင္းတူ ကြယ္လြန္႐ွာေသာ၊ မႏၱေလးႏြယ္ဖြား ထို ဆရာ ႏွစ္ဦးအား ဤ ( ၆၄ ) ဟူေသာ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ျဖင့္ ၀မ္းနဲစြာ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။ ဆရာ ႏွစ္ပါး ေကာင္းရာ သုဂတိ လားပါေစ။

ကဗ်ာ

ည ၾကယ္ေရာင္အလင္းနဲ႔
ခ်စ္ျခင္းကို စာစီ
စာမပီတာ ခဏခဏ

ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ေတာင္
အေရာင္ေတြမွိန္လို႔

လင္းၾကက္တြန္
အာ႐ုဏ္လင္းခါမွ

စာလံုးႏွစ္လံုးနဲ႔
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္သြားတာ

'' ခ်စ္တယ္ '' တဲ့

''မွန္''

ကြ်န္ေတာ္တို႔ အားလံုး အားလံုးေပါ႔.... ႐ုပ္ရည္ ႐ူပကာ လွပေသာသူ၊ ႐ြက္ၾကမ္းမွာ ေရက်ဳိေနသူ၊ အက်ည္းတန္ ပံုဆိုးေနသူ၊ သူသူ ငါငါ အားလံုး ( မွန္ ) ၾကည့္ဖူးၾကမွာပါေနာ္.....။

တစ္ခ်ဳိ႕တစ္ခ်ဳိ႕ေတြဆို ခဏခဏၾကည့္ၾကမယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕ၾကေတာ့လဲ ႏွစ္ခါ သံုးခါ ၾကည့္ျဖစ္ၾကမယ္။ မွန္ကို ႀကိဳက္ၾက တဲ့ အေပၚမွာ မူတည္ မယ္ထင္တယ္။ အိပ္ခန္းထဲက မွန္ကို ၾကည့္မယ္။ ေရခ်ဳိးခန္းထဲက မွန္ကို ၾကည့္ၾကမယ္။ စလင္းဘတ္ထဲက မွန္ကို ထုတ္ၾကည့္မယ္။ ပံုရိပ္ထင္တဲ့ မွန္ဆိုလဲ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလဲ ၾကည့္ၾကမယ္။ ( MRT မွာဆိုရင္ တပိုတပါး မသြားခ်င္ပဲ မွန္ၾကည့္ခ်င္လို႔ TOILET ၀င္သူ ေတြလဲ ႐ွိမွာပဲ

တစ္ကယ္ေတာ့ မွန္ကို ၾကည့္ၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ အတၱေတြ ထံုမႊမ္းထားတဲ့ ကိုယ့္႐ုပ္ကို ကိုယ္ျပန္ၾကည့္တာ။ အတၱက လႊမ္းမိုးေနေတာ့ ကိုယ့္႐ုပ္ကိုေတာ့ လွေနၾကတာပဲဗ်။ မ်က္ႏွာေလးကို ဘယ္လိုေလး ထားလိုက္ရင္ျဖင့္ ဘယ္လိုလွတဲ့ အမူအရာေတြ၊ ဘယ္လိုေလး ၿပံဳးလိုက္ရင္ျဖင့္ ဘယ္လိုႏွစ္လိုဖြယ္ ျဖစ္မလဲဆိုတဲ့ အၿပံဳးေတြ၊ အ ေပၚယံေလးေတြကို ေစာေၾကာေနၾကတာလား ?

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ၾကည့္လိုက္ရတဲ့ မွန္၊ ႐ိုးမသြားဘူးေနာ္ ဟိုး လွတပတ အ႐ြယ္ကေနစၿပီး အိုမင္းရင့္ေရာ္ သြားတဲ့ အခ်ိန္ထိေအာင္ ၾကည့္ ေနၾကတယ္။ တခါတေလ ပံုစံ တစ္မ်ဳိးေလးနဲ႔ မွန္ကို ၾကည့္ဖူးလား ? ျမင္ေနရတဲ့ ကိုယ့္႐ုပ္ ကို ထြင္းေဖာက္ၿပီး ဟိုး အတိတ္ကို ျမင္ေယာင္ ၾကည့္( ငါဘာေတြမ်ား လုပ္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ ? )ပစၥဳပန္ကိုၾကည့္ ( ငါဘာ ေတြလုပ္ေနလဲ ? ) အနာဂါတ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ ( ငါဘာဆက္လုပ္မွာလဲ ? ) အဲဒီလို မွန္ကို ၾကည့္ၿပီး ဒီလို ေမးခြန္းမ်ဳိး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးခဲ့ဖူးသလား ? ေတြးမိဖူးသလား ?

သမား႐ိုးက် အေနနဲ႔ၾကည့္ရင္ေတာင္ တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ေန႔ မတူညီႏိုင္တဲ့ မ်က္ႏွာေပၚက ပံုရိပ္ကို သတိထားမိမွာပါ ( သတိထားမိ ၾကလား ? )
စိတ္တည္ၿငိမ္ၿပီး ေအးခ်မ္းေနရင္ မ်က္ႏွာမွာ ၾကည္လင္ေနမယ္။ စိတ္ပူေလာင္ ခံစားေနရရင္ မ်က္ႏွာမွာ ပူ ေလာင္ေနမယ္။ မိမိရဲ႕ မ်က္ႏွာ ေပၚမွာ ထင္ဟပ္ေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြဟာ မိမိရဲ႕ လုပ္ရပ္ကေန အေျခခံလာတာပဲ။

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ၾကည့္ေနၾကတဲ့ မွန္ကို ရဲရဲ ၀ံ့၀ံ့နဲ႔ ၾကည့္ေနႏိုင္ေအာင္၊ ၾကည္ၾကည္ လင္လင္ ပံုရိပ္ထင္ေအာင္၊ အ ေျခခံထားတဲ့ အတြင္း သ႑န္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏိုင္ဖို႔ လိုမယ္....... အားလံုးကိုလဲ မွန္ကို မွန္ေအာင္ၾကည့္ တတ္ ၾကပါေစ..။

စာေရးသူ ကြ်န္ေတာ္လဲ မွန္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သူ တစ္ေယာက္ပါ( အက်ည္းတန္ မွန္ႀကိဳက္ဆိုတဲ့စကားတယ္မွန္ တာပဲ ။ ဤကား စကားခ်ပ္ )

ေသာ့

ကြ်န္ေတာ္ ဒီပို႔စ္ကို ေရးမယ္ ေရးမယ္နဲ႔ လုပ္ေနတာၾကာၿပီ ခုမွပဲ ေရးျဖစ္ေတာ့တယ္။ ဒီပို႔စ္နဲ႔ ပက္သက္ၿပီး နဲနဲ ေတာ့ အျငင္းအခံု ျဖစ္လာ ႏိုင္တယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူး ျငင္းလာရင္လဲ ႐ွင္းယံုပဲေပါ႔ ဆိုတဲ့ မရဲတရဲ အေတြးနဲ႔ပဲ ေရးၿပီ ဗ်ာ။ တိုက္ဆိုင္မႈ႐ွိတဲ့ သူမ်ား ဒီေနရာကေနပဲ (လြန္တာ႐ွိခဲ့ရင္လဲ ၀ႏၵာမိပါလို႔)

ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူသားေတြ (လူသားေတြနဲ႔ ခ်ီၿပီး စကားလံုးထြားတာ မဟုတ္ပါဘူး) သီးခ်ိန္တန္သီး၊ ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္ ဆိုတဲ့ စကားဟာ မွန္ကန္ တယ္လို႔ ထင္မိသလား ? ေသခ်ာတာက အ႐ြယ္ေလး ေရာက္လာရင္ ရင္ခုန္တတ္ လာၾကတယ္။ ဆန္႔က်င္ဖက္ကို စိတ္၀င္စား (စိတ္ကစား တတ္လာၾကတယ္) စိတ္၀င္စားတဲ့ သူ/သူမ ေတြ႔ခဲ့ ၾကရင္ သူေလး အေၾကာင္းကို ေလ့လာတတ္ ၾကတယ္။ သမိုင္းေပး တာ၀န္အရ ဆိုခဲ့ရင္ ေကာင္ေလးကပဲ စကား လံုးေ တြ လုပ္ရပ္ေတြ ဟန္ေရးျပၾကတာေပါ႔။ မိန္းခေလး ဘက္ ကေတာ့ စည္းေဘာင္ထဲက လႈပ္႐ွားၾကရတာ ဆိုေတာ့ ....

ကဲပါဗ်ာ လိုရင္းကို မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ေသခ်ာတာ တစ္ခုက ပိုးၾကတယ္၊ ပန္းၾကတယ္၊ ခ်စ္ခဲ့ၾကတယ္၊ ဘ၀ တစ္ခုကို တည္ ေဆာက္ ဖို႔လဲ ဆံုးျဖတ္ထားၾကတယ္။ သင္ဟာ သူမကို ခ်စ္မိၿပီဆိုကတည္းက လက္တြဲ ခ်င္ တယ္ ေနာ္။ (တစ္ကယ္ခ်စ္တဲ့သူသာ ညႊန္း ၏) ဟုတ္ၿပီ သင့္ အေတြးထဲမွာေရာ အသိထဲမွာေရာ သင့္ဘ၀ကို သူမ၏ လက္ထဲ ၀ကြက္ အပ္ခ်င္တယ္၊ (ဟုတ္တယ္ေနာ္) သူ႔ဘ၀ကိုေရာ သင္ အပိုင္စိုး ခ်င္တယ္ ဒါသဘာ၀ပါ။

ခုေခတ္ကာလ အေနအထားအရ စာေပးစာယူ အရမ္းျမန္ဆန္ ေနတဲ့ေခတ္မွာ သင္ဟာ သင့္ခ်စ္သူ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ စာတိုက္ပံုး ေသာ့ကို လို ခ်င္ခဲ့ ဖူးသလား ? အတင္းေတာင္းဆိုခဲ့ ဖူးသလား ? သင့္အေနနဲ႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ဖူးမယ္၊ စာတိုက္ပံုးကိုလဲ ႀကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ ၀င္ဖြင့္ ႏိုင္ တယ္ ဆိုပါစို႔။ သင္ဟာ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို လုပ္ရပ္မ်ဳိးကို လုပ္ခ်င္ တာလဲ ? အ႐ိုး႐ွင္းဆံုး ေတြးၾကည့္လိုက္ရင္ သင္ဟာ သင့္ခ်စ္သူ အေပၚ မယံုၾကည္လို႔လား ? သူဟာ သင္ေ႐ြးခ်ယ္ ခဲ့တဲ့ သင့္ခ်စ္သူပါ။

အားလံုးလဲ သိၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အရင္ကာလ တစ္ခုက စာေပး စာယူဆိုတာ စာအိတ္နဲ႔ နာမည္နဲ႔ လိပ္မူ ၿပီး ပို႔ၾက၊ ဆက္သြယ္ၾက ပါတယ္။ စာပို႔သမားလာရင္ လက္ခံမယ့္ ကာယကံ႐ွင္ ႐ွိမေနခဲ့ရင္ေတာင္မွ ႐ွိတဲ့လူက လက္ခံထားေပးၿပီး ကာယကံ႐ွင္ လက္ထဲ ကို မူမယြင္းပဲ အပ္ႏွံၾကရပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာကို ရည္ညႊန္းလဲဆို လူ ပုဂၢိဳလ္ ျခင္း ေလးစားသမႈျပဳတာပဲ။

(ကိုယ္ေရးကိုယ္တာဆိုတာ မိဘ၊ေမာင္ႏွမ၊ခ်စ္သူ၊သူငယ္ခ်င္း နဲ႔ လံုးလံုး မဆိုင္တဲ့ ပက္သက္စရာလဲ မလိုတဲ့ ကိစၥပါ)

ဒါေတြက သက္ဆိုင္သူျခင္း စာတိုက္ပံုး ေသာ့ေတြ ဖလွယ္တာၾကတာတို႔ ကိစၥ႐ပ္ေတြမွာ စိတ္တူ သေဘာတူ ဖ လွယ္ၾကတာျခင္း ဆို ရင္ ေတာ့ ေျပာစရာ စကားမ႐ွိပါဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ပဲ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္ကို ဖိၿပီး ပိုင္ ဆိုင္ထားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ႔။

ခ်စ္သူေတြ ကိစၥပဲ အဓိက ေျပာရရင္ ကိုယ္ဟာ အတင္းအဓၶမ ဆန္ေနရင္ ဘာနဲ႔ တူမလဲ ? သူ႔အေပၚကို ယံုၾကည္ မႈ မ႐ွိတာလား? ကိုယ္ က်င့္တရားကို ေစာ္ကားတာလား ? ႏုိင္ထက္စီးနင္း လုပ္ခ်င္တာလား ? (သင္ကိုယ္တိုင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားတဲ့ ခ်စ္သူပါ)

သင့္အေနနဲ႔ သင္ျပန္ေတြးၾကည့္ပါ (ကိုယ္ေရးကိုယ္တာကို ၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းဟာ ေကာင္း၏ ဆိုး၏ေပါ႔) လူသား တိုင္း တစ္ဦးျခင္း ဆီမွာ လွ်ဳိ႕၀ွက္သင့္တဲ့ အမႈဆိုတာ ႐ွိတတ္ၾကတယ္။ (မေဟာ္သဓာ ျဖတ္ထံုးတစ္ခု ဖတ္ဖူးၾကမွာပါ) ။

ဒီေတာ့ ဒီစာတိုက္ပံုး ေသာ့ ကိစၥကို သင္တို႔ ဘယ္ျမင္ၾကသလဲ ?

တစ္၀က္ေစ်း

ကဲကဲ..
အားလံုးေပါင္း သံုးက်ပ္က်တယ္...( သိၿပီးသား )
နင့္ေဖႀကီးက ရပ္႐ြာအက်ဳိး သယ္ပိုးခဲ့တဲ့ ေက်းဇူးက ႐ွိေနေတာ့...( အလိုက္သိတတ္ ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ )
ဒီေတာ့ နင့္ကို တစ္၀က္ေစ်းနဲ႔ ေပးလိုက္မယ္...( သေဘာေကာင္းတယ္ေပါ႔ )

အဲ့အဲ့.... က်န္တာကိုေတာ့ ေနာက္မွ႐ွင္းေတာ့ေနာ္...( အႀကံနဲ႔ေလ )

ေညာင္ညိဳ႐ွင္

အိုး..... ဆူညံဆူညံနဲ႔
ဘာေတြပါလိမ့္
႐ုကၡစိုးေခါင္းျပဴၾကည့္ေတာ့
အဲ့... လူေတြတယ္မ်ားပါလား ?
ဘာဆိုလား... ညာဆိုလား...
ဟိုက္ ခ်ကုန္ၾကေပါ႔
အီး.........မၾကည့္ရက္စရာပါလား

ထိုေန႔မွစ၍ ႐ုကၡစိုး အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ပါ..
ယခုဆိုလွ်င္ ၄င္းအပိုင္စိုးေသာ ေညာင္ညိဳပင္မွာ...
႐ြက္ေဟာင္း ႏွစ္ဆယ့္တစ္ခါ ေႂကြ၍
႐ြက္သစ္ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ခါ ေ၀ခဲ့ၿပီ....

လူေတြလူေတြက နီးလာလိုက္ ေ၀းသြားလိုက္...
အသံေတြအသံေတြက တိုးလာလိုက္ က်ယ္လာလိုက္...
အင္း... တစ္ေရးေလာက္ေတာ့ အိပ္ ဦးမွ...