ပန္သူဦးတဲ့ပန္း

Sunday, December 28, 2008
မျမင္တဲ့ေႏွာင္ႀကိဳး
သံေယာဇဥ္တိုးလို႔
တြယ္ေႏွာင္ရစ္ထံုးကာ
ႀကိဳးတစ္ပင္ လြန္းတင္ခဲ့ေပါ႔

ေ၀ရင္လည္းေ၀
ေျခြလို႔ေၾကြရင္လည္း
ေျမလႊာခတုန္းမွာ
ၾကင္ခြင့္ရခ်င္ေပါ႔

ျမင္ရက္ႏွင့္ပင္ခက္
ၾကင္မက္ခြင့္ရယ္လို႔
ဘယ္မရွိအဆံုးမွာ
အသင္သိပါေလစ..

ပန္သူဦးေလတဲ့ပန္းရယ္...

မွတ္ခ်က္.............
ဤကဗ်ာသည္ ကဗ်ာေဟာင္းပါ ဟိုးလြန္ခဲ့ေသာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ကာလဆီမွ စာေရးသူ၏ ပထမဆံုးေသာကဗ်ာ ေလးပါ။ စာေရးသူ ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႔မရေသာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ အေနျဖင့္ သက္ဆံုးတိုင္ ထင္က်န္ရစ္မယ့္ ကဗ်ာေလးပါ။

5 ေ၀ဖန္ထားပါတယ္။:

ေတာင္ေပၚသား said...

ေအာ္ ဦးရွင္ၾကီးက လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္ေလာက္ ကတည္းက အလြမ္းဓာတ္ခံရွိတယ္ကုိးးးးးး ဟီးးးးးးး ကဗ်ာေလးေကာင္းတယ္ အကုိရ

Dream said...

အဟား... ပန္းသူဦးသြားတဲ့ပန္း.. ဘာပန္းလဲ ဟင္...
အဟိ..ေဂၚဖီပန္းျဖစ္မယ္ထင္တယ္... ဟတ္ဟတ္...
:P :P

ပန္သူမဲ့မွာ စိုးထိတ္ကာရယ္...ေျမနီလမး္က ေစာင့္လုိ႔ႀကိဳကြယ္.. ... တန္တန္တန္.... တန္.. ပန္လွည့္ေတာ့ ခ်စ္ဦးငယ္... ဒန္ဒန္... ဒန္... အဟီး...

သီခ်င္းမရေတာ့ဘူး.. အဟတ္.. စိုးပိုင္ရဲ့စာသားေတြေမ့ေနတယ္... ေနာက္မွ လာဆိုေတာ့မယ္.. :P

GreenGirl said...

ဦးတဲ့သူ ရွိသြားေတာ့လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေနာ္။ မုဒိတာပြားေနလိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ :)

Welcome said...

အပင္ေပၚကပန္း ေနနမ္းသြားၿပီ၊
မခ်ဴ၀ံ့ပန္းကုိ
ေလကတစ္ခါနမ္းသြားျပန္ၿပီ
ေၾကြခ်ိန္တန္လို႔ ေၾကြသြားေတာ့လည္း
သစ္ပင္ေအာက္
စမ္းရည္ပန္သြားၿပီ .. ..
ကဗ်ာကုိ ဖတ္ရင္း(ကုိထီး)ကုိ သတိရလုိ႔

http://winzaw-mdy.blogspot.com

မိုးခါး said...

ေဆြးေဆြးေလးေနာ္ ...