ေက်းဇူးတရား

ေက်းဇူးရွိဆဲ ျဖစ္ေသာ၊ ေနာင္လည္းရွိေနဦးမည္ျဖစ္ေသာ၊ ဘုရား၊တရား၊သံဃာ၊မိဘ၊ဆရာ ေက်းဇူးရွင္မ်ားအား သတိတရား ဆင္ျခင္ပြားမ်ား၍ ရိုေသျမတ္ႏိုး လက္စံုမိုး၍ ကြ်န္ေတာ္ ရွိခိုးပါ၏ ။

ဤေလာကီ လူ႔ေဘာင္၌ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရွိရွိသမွ် အရာရာတိုင္းတြင္ ( သက္ရွိသက္မဲ့ ) တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး၊ ေက်းဇူးအထူး ျပဳၾကသည္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ေက်းဇူးဆိုေသာ အရာသည္ မေမ့ေလ်ာ့အပ္ေသာ ဆင္ျခင္ပြားမ်ား အပ္ေသာ တရားသေဘာပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ အထက္ပါ ဆိုခဲ့ေသာ ေက်းဇူးတရား မ်ားသည္၊ အခြင့္အခါ ႀကံဳႀကိဳက္ခ်ိန္၌ ျပန္လည္ေပးဆပ္ႏိုင္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ အၿမဲပင္
ေမ်ာ္လင့္မိပါသည္။
ယခု ကြ်န္ေတာ့္ စိတ္ထဲ၌ ဆပ္ခ်င္ေနခဲ့ေသာ၊ ကြ်န္ေတာ့္အေပၚ ေက်းဇူးရွိခဲ့ေသာ၊ ယခုလည္းရွိေနဆဲေသာ၊ ေႏွာင္လည္း ရွိေနဦးမည့္ ပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးရွိပါသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ စာေရးျခင္း အမႈျဖင့္သာ ေပ်ာ္ေမြ႕တတ္သည္ ရင္းႏွီးကြ်မ္း၀င္သည္။ ယခု ကြန္ျပဴတာျဖင့္ စာေရးႏိုင္ရန္မေျပာႏွင့္၊ မိမိ အရည္အခ်င္းျဖင့္ ဆိုလ်င္ စာရြက္ႏွင့္သာ ခံစားႏိုင္မည့္ ဘ၀တြင္သာ ရွိေနမည္ပင္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
ကြန္ျပဴတာ ပညာရပ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ေ၀းကြာလြန္းေသာ သူစိမ္းသက္သက္မွ်သာ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။
ယခုကဲ့သို႔ ဘေလာ့ဂ္ဂါရပ္၀န္းတြင္ ခန္႔ညားသပ္ရပ္ေသာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလး တစ္လံုးျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးေသာ၊ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေသာ၊ ဗိသုကာ ပညာရွင္ ကိုမိုးေျပး ၊ တိုက္ရုိက္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သြယ္၀ိုက္ကာ ကူညီေပးတတ္ေသာ ညီမငယ္ မယ္ဂုမီ အားလည္းေကာင္း၊ ကြ်န္ေတာ္ မတတ္တစ္ေခါက္ျဖင့္ ေရးထားအပ္ထားေသာ မပီမသ စာမ်ားအား လည္းေကာင္း၊ ပံုစံမ်ဳိးစံုျဖင့္ လာေရာက္လည္ပတ္၊ ၾကည့္ရႈ အားေပး ကူညီၾကေသာ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမ မ်ားအားလံုးကို၊ ကြ်န္ေတာ္ ရွင္ရဲထြတ္မွ အားလံုးအေပၚတြင္
ျပန္ဆပ္ရန္ ေက်းဇူးရွိေနသည္ကို ကြ်န္ေတာ္ မေမ့ပါ မေလ်ာ့ပါ၊ အထူးသျဖင့္ ကိုမိုးေျပး၊ ညီမငယ္ မယ္ဂုမိ တို႔ႏွစ္ဦးအား ကြ်န္ေတာ္ ေက်းဇူးအထူး ျပန္လည္ျပဳရန္ စိတ္ကူးရွိပါသည္၊ အခါအခြင့္ သင့္လွ်င္ျဖင့္ ဤေက်းဇူးအား ျပန္လည္ဆပ္ခြင့္ ႀကံဳခ်င္ပါသည္ဗ်ာ ။