ဗဒံုမင္း လက္ထက္ကတည္းက အမတ္ႀကီးေပၚဦးဟာ လူသိမ်ားလွတဲ့ ပညာရွိ အမတ္ႀကီး တစ္ပါးဆိုတာ အားလံုး သိႀကမွာပါ။ ဘိုးေတာ္ ဗဒံုမင္း လြန္ေတာ့ ဘႀကီးေတာ္ နန္းတက္လာေတာ့လည္း ေပၚဦးဟာ အရင္ရာထူးပဲေလ ေတာ္တာကိုး၊ အဲ့ဒီတုန္းက ဘႀကီးေတာ္ မင္းကြန္း စံနန္းမွာ ယာယီ စံေနတုန္း အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။ဒီလိုဗ် ဒီလို..
ဘႀကီးေတာ္ဟာ စားေတာ္ေခၚရင္ အၿမဲတမ္း ငပိရည္နဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါး ရြက္ကို ႏွစ္သက္စြာ စားေတာ္ေခၚေလ့ရွိတယ္။ နံေဘးနားက ခစားေန တဲ့ မႉးႀကီးမတ္ရာ ေတြကိုလည္း အဲဒီ ဟင္းကိုပဲ စားေစတယ္။ ဘုရင္ကိုးဗ်၊ သူႀကိဳက္သလို သူမ်ားေတြလည္း ႀကိဳက္မယ္ထင္တာေလ၊ အမတ္ႀကီးေတြလည္း ဘုရင့္အႀကိဳက္ လိုက္ၿပီး ေကာင္းပါတယ္ဘုရား စားပါတယ္ဘုရားေပါ႔၊ သိတယ္မလား ကမ္းနားသစ္ပင္ေလ၊ ခါးတူးေနတဲ့ ဟင္းကိုႀကိတ္မွိတ္ စားရေတာ့တာေပါ႔၊ တစ္ေန႔ ေန႔လည္စာ စားၿပီး ဘုရင့္ေရွ႕ေတာ္ကို ခစားဖို႔ ေရာက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာေတြက ၿပံဳးစိစိနဲ႔၊ ဘုရင္က အေမးေတာ္ရွိၿပီေလ၊ ''ဟဲ့ မင္းႀကီးမ်ား'' ''ဘုရား''
''မ်က္ႏွာေတြက အပိုး မက်ဳိးပါလား ေလွ်ာက္တင္စမ္း မွန္ရာကို'' မွန္ရာကို မေလွ်ာက္ရဲၾကဘူး ၿငိမ္ေနတယ္ ေၾကာက္တာကိုး။............
လာၿပီ ဇါတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး ဦးေပၚဦး၊
''ဒီလိုရွိပါတယ္ ဘုရား''
''ျမန္ျမန္ ေလွ်ာက္တင္စမ္းပါ ေပၚဦးရဲ႕''
''မွန္ပါ ေလွ်ာက္တင္ပါ႔မယ္''
တစ္ခါက တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ ဘုရင္တစ္ပါး အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ပါတယ္ ။ တစ္ေန႔ အညၾတ ေတာသား လုလင္ေလးက ဘုရင္ႀကီးဆီကို လာၿပီး ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ ေတာင္အရပ္ယြန္းယြန္းဆီက ေညာင္ပင္ ေစာင့္ ရုကၡစိုးႀကီးက အရွင္မင္းႀကီးကို နတ္တို႔တန္ခိုးနဲ႔ ဖန္ဆင္းအပ္တဲ႔ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုး ကိုဆက္သခ်င္တဲ့အေၾကာင္း လာေျပာခိုင္းလို႔ လာေျပာ ရတာပါ ဘုရား။
''အိမ္း ဆက္ေလွ်ာက္တင္စမ္း'' အဲဒီပုဆိုးက ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးျမတ္သူ သာလွ်င္ ျမင္ႏိုင္ေတြ႔ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အရွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးအား ရုကၡစိုးပင္ မေနႏိုင္၍ ဤ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးအား ဆက္သခ်င္၍ မနက္ျဖန္ မနက္ေစာေစာတြင္ လာေရာက္ ယူေဆာင္ပါရန္ ေလွ်ာက္တင္ပါသည္။ ဘုရင္ႀကီးက တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါပါလားေပါ႔၊ လူမင္းဘုန္းႀကီး နတ္မင္း မခံႏိုင္၍ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္ေပါ႔။လာေရာက္ေလွ်ာက္တင္တဲ႔ လုလင္ကို ဆုေတာ္လာတ္ေတာ္ ေပးသနားေတာ့တာေပါ႔။
ဒါနဲ႕ မနက္ေရာက္ေတာ့ အမတ္ႀကီးေတြကိုလြတ္ၿပီး အဲဒီနတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးကို အယူခိုင္းေတာ့တာေပါ႔၊ ဘုရင္ႀကီးကလည္း ျမန္ျမန္၀တ္ခ်င္လွၿပီေလ၊ နတ္ပုဆိုးေလ ေတာ္ရုံမဟုတ္ဘူး၊ ျပန္မလာေသးပါလားၾကာလိုက္တာေနာ္။ မၾကာပါဘူး အမတ္ႀကီးေတြ ျပန္လာၾကေလေရာ ဘာမွမပါတဲ႔ ေရႊကလပ္ကို ဘုရင့္ဆီကို ဆက္ေတာ့တာေပါ႔၊ဘုရင္လည္း ဘာမွမရွိတဲ့ ကလပ္ေပၚက ျမင္သေယာင္ ရွိသေယာင္နဲ႔ နတ္ပုဆိုးကိုလွမ္းယူေတာ့တာေပါ႔ေလ၊ ဘုန္းကံ ရွိသူသာ ျမင္ရတာေလ၊ မဟုတ္ရင္ ဘုရင္ သိကၡာ က်ေတာ့မွာေပါ႔။
သိကၡာေတာ့ အက်မခံႏိုင္ပါဘူး၊ ျမင္သေယာင္ ရွိသေယာင္နဲ႔ နတ္ပုဆိုး ကို၀တ္ဖို႔ ခါးက ပုဆိုးကို ခြ်တ္ခ်လိုက္ၿပီး နတ္ပုဆိုးကို ၀တ္ျပေတာ့တာေပါ႔၊ ''ဟဲ့ မင္းႀကီးမ်ား ၾကည့္ၾကပါဦးေတာ့ နတ္ပုဆိုးက ကိုယ္ေတာ္နဲ႔မွလိုက္ဖက္ရဲ႕လားေပါ႔'' အမတ္မင္းေတြက ေခါင္းမေမာ္ရဲဘူး ဘုရင္က ေအာက္ပိုင္း ဗလာနဲ႔ေလ။
မွန္လွပါ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ နတ္ပုဆိုးဟာ အရွင္နဲ႔ အင္မတန္လိုက္ဖက္ လွပါတယ္ နတ္ပုဆိုးေပမို႔လား စူးရွေသာ အေရာင္က မ်က္စိက်ိန္းလွပါ သျဖင့္ လူ၀တ္ပုဆိုး ကိုတာ အျမန္ျပန္လည္ ၀တ္ဆင္သင့္ေၾကာင္းပါ ဘုရား။
အခုလည္း ခါးတူးလွတဲ့ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကို မစားလို၍ မစားႏိုင္ေတာ့၍ ဤ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးျဖင့္ တင္ေလွ်ာက္ရေၾကာင္းပါ ဘုရား၊ ''အိမ္း ငါ့မွာျဖင့္ သင္တို႔ႀကိဳက္မည္ ထင္၍ ေကြ်းမိပါသည္၊ ခုေတာ့ကိုယ္ေတာ္ကို နတ္ပုဆိုး ၀တ္ခိုင္းေနပါလား... ေပၚဦး... ေပၚဦး.........
ဘယ္သူ ၀တ္ခ်င္လည္းေျပာေနာ္ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးတဲ့။
ဘႀကီးေတာ္ဟာ စားေတာ္ေခၚရင္ အၿမဲတမ္း ငပိရည္နဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါး ရြက္ကို ႏွစ္သက္စြာ စားေတာ္ေခၚေလ့ရွိတယ္။ နံေဘးနားက ခစားေန တဲ့ မႉးႀကီးမတ္ရာ ေတြကိုလည္း အဲဒီ ဟင္းကိုပဲ စားေစတယ္။ ဘုရင္ကိုးဗ်၊ သူႀကိဳက္သလို သူမ်ားေတြလည္း ႀကိဳက္မယ္ထင္တာေလ၊ အမတ္ႀကီးေတြလည္း ဘုရင့္အႀကိဳက္ လိုက္ၿပီး ေကာင္းပါတယ္ဘုရား စားပါတယ္ဘုရားေပါ႔၊ သိတယ္မလား ကမ္းနားသစ္ပင္ေလ၊ ခါးတူးေနတဲ့ ဟင္းကိုႀကိတ္မွိတ္ စားရေတာ့တာေပါ႔၊ တစ္ေန႔ ေန႔လည္စာ စားၿပီး ဘုရင့္ေရွ႕ေတာ္ကို ခစားဖို႔ ေရာက္လာေတာ့ မ်က္ႏွာေတြက ၿပံဳးစိစိနဲ႔၊ ဘုရင္က အေမးေတာ္ရွိၿပီေလ၊ ''ဟဲ့ မင္းႀကီးမ်ား'' ''ဘုရား''
''မ်က္ႏွာေတြက အပိုး မက်ဳိးပါလား ေလွ်ာက္တင္စမ္း မွန္ရာကို'' မွန္ရာကို မေလွ်ာက္ရဲၾကဘူး ၿငိမ္ေနတယ္ ေၾကာက္တာကိုး။............
လာၿပီ ဇါတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး ဦးေပၚဦး၊
''ဒီလိုရွိပါတယ္ ဘုရား''
''ျမန္ျမန္ ေလွ်ာက္တင္စမ္းပါ ေပၚဦးရဲ႕''
''မွန္ပါ ေလွ်ာက္တင္ပါ႔မယ္''
တစ္ခါက တိုင္းျပည္တစ္ခုမွာ ဘုရင္တစ္ပါး အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ပါတယ္ ။ တစ္ေန႔ အညၾတ ေတာသား လုလင္ေလးက ဘုရင္ႀကီးဆီကို လာၿပီး ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ ေတာင္အရပ္ယြန္းယြန္းဆီက ေညာင္ပင္ ေစာင့္ ရုကၡစိုးႀကီးက အရွင္မင္းႀကီးကို နတ္တို႔တန္ခိုးနဲ႔ ဖန္ဆင္းအပ္တဲ႔ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုး ကိုဆက္သခ်င္တဲ့အေၾကာင္း လာေျပာခိုင္းလို႔ လာေျပာ ရတာပါ ဘုရား။
''အိမ္း ဆက္ေလွ်ာက္တင္စမ္း'' အဲဒီပုဆိုးက ဘုန္းတန္ခိုး ႀကီးျမတ္သူ သာလွ်င္ ျမင္ႏိုင္ေတြ႔ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အရွင့္ ဘုန္းတန္ခိုးအား ရုကၡစိုးပင္ မေနႏိုင္၍ ဤ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးအား ဆက္သခ်င္၍ မနက္ျဖန္ မနက္ေစာေစာတြင္ လာေရာက္ ယူေဆာင္ပါရန္ ေလွ်ာက္တင္ပါသည္။ ဘုရင္ႀကီးက တယ္ဟုတ္တဲ့ ငါပါလားေပါ႔၊ လူမင္းဘုန္းႀကီး နတ္မင္း မခံႏိုင္၍ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္ေပါ႔။လာေရာက္ေလွ်ာက္တင္တဲ႔ လုလင္ကို ဆုေတာ္လာတ္ေတာ္ ေပးသနားေတာ့တာေပါ႔။
ဒါနဲ႕ မနက္ေရာက္ေတာ့ အမတ္ႀကီးေတြကိုလြတ္ၿပီး အဲဒီနတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးကို အယူခိုင္းေတာ့တာေပါ႔၊ ဘုရင္ႀကီးကလည္း ျမန္ျမန္၀တ္ခ်င္လွၿပီေလ၊ နတ္ပုဆိုးေလ ေတာ္ရုံမဟုတ္ဘူး၊ ျပန္မလာေသးပါလားၾကာလိုက္တာေနာ္။ မၾကာပါဘူး အမတ္ႀကီးေတြ ျပန္လာၾကေလေရာ ဘာမွမပါတဲ႔ ေရႊကလပ္ကို ဘုရင့္ဆီကို ဆက္ေတာ့တာေပါ႔၊ဘုရင္လည္း ဘာမွမရွိတဲ့ ကလပ္ေပၚက ျမင္သေယာင္ ရွိသေယာင္နဲ႔ နတ္ပုဆိုးကိုလွမ္းယူေတာ့တာေပါ႔ေလ၊ ဘုန္းကံ ရွိသူသာ ျမင္ရတာေလ၊ မဟုတ္ရင္ ဘုရင္ သိကၡာ က်ေတာ့မွာေပါ႔။
သိကၡာေတာ့ အက်မခံႏိုင္ပါဘူး၊ ျမင္သေယာင္ ရွိသေယာင္နဲ႔ နတ္ပုဆိုး ကို၀တ္ဖို႔ ခါးက ပုဆိုးကို ခြ်တ္ခ်လိုက္ၿပီး နတ္ပုဆိုးကို ၀တ္ျပေတာ့တာေပါ႔၊ ''ဟဲ့ မင္းႀကီးမ်ား ၾကည့္ၾကပါဦးေတာ့ နတ္ပုဆိုးက ကိုယ္ေတာ္နဲ႔မွလိုက္ဖက္ရဲ႕လားေပါ႔'' အမတ္မင္းေတြက ေခါင္းမေမာ္ရဲဘူး ဘုရင္က ေအာက္ပိုင္း ဗလာနဲ႔ေလ။
မွန္လွပါ ဘုန္းေတာ္ေၾကာင့္ နတ္ပုဆိုးဟာ အရွင္နဲ႔ အင္မတန္လိုက္ဖက္ လွပါတယ္ နတ္ပုဆိုးေပမို႔လား စူးရွေသာ အေရာင္က မ်က္စိက်ိန္းလွပါ သျဖင့္ လူ၀တ္ပုဆိုး ကိုတာ အျမန္ျပန္လည္ ၀တ္ဆင္သင့္ေၾကာင္းပါ ဘုရား။
အခုလည္း ခါးတူးလွတဲ့ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္ကို မစားလို၍ မစားႏိုင္ေတာ့၍ ဤ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးျဖင့္ တင္ေလွ်ာက္ရေၾကာင္းပါ ဘုရား၊ ''အိမ္း ငါ့မွာျဖင့္ သင္တို႔ႀကိဳက္မည္ ထင္၍ ေကြ်းမိပါသည္၊ ခုေတာ့ကိုယ္ေတာ္ကို နတ္ပုဆိုး ၀တ္ခိုင္းေနပါလား... ေပၚဦး... ေပၚဦး.........
ဘယ္သူ ၀တ္ခ်င္လည္းေျပာေနာ္ နတ္၀တ္ပုဆိုး တိမ္မီးခိုးတဲ့။
2 ေ၀ဖန္ထားပါတယ္။:
ကိုၾကီးရွင္ရဲထြတ္က ဒါဆို အခု နတ္ပုဆိုးၾကီးနဲ႔ေပါ့
မ်က္စိမ်ားက်ိမ္းလွပါတယ္ အစ္ကိုေတာ္ လူ၀တ္ပုဆိုးကိုသာ အျမန္လဲေတာ္မူပါ:P
ရွင္ရဲထြတ္ေရ----
အသဲကြဲကဗ်ာ မေရးေတာ႔ဘူးလား--
ေကာင္မေလးနဲ႔ အဆင္ေျပသြားၿပီထင္ပါ႔---
Post a Comment