ပန္သူဦးတဲ႔ပန္း

Thursday, June 12, 2008
မျမင္တဲ႔ေႏွာင္ႀကိဳး
သံေယာဇဥ္တိုးလို႔
တြယ္ေႏွာင္ရစ္ထံုးကာ
ႀကိဳးတစ္ပင္လြန္းတင္ခဲ႔ေပါ႔..
ေ၀ရင္လည္းေ၀
ေျခြလို႔ေၾကြရင္လည္း
ေျမလႊာခတုန္းမွာ
ၾကင္ခြင္႔ရလိုေပါ႔..
ျမင္ရက္ႏွင္႔ပင္ခက္
ၾကင္မက္ခြင္႔ရယ္လို႔
ဘယ္မရွိအဆံုးမွာ
အသင္သိပါေလစ... ပန္သူဦးေလတဲ႔ပန္းရယ္..

0 ေ၀ဖန္ထားပါတယ္။: